Pod koniec lat trzydziestych XX wieku krakowska firma Ars Sacra wydała pocztówkę prezentującą projekt kościoła pod wezwaniem Matki Bożej z Lourdes mającego powstać w Żarkach.

W murach istniejącego obecnie kościoła w Żarkach umieszczono na pamiątkę kamień pochodzący z kościoła, którego budowę rozpoczęto w 1938 roku. Przerwała ją okupacja a zgromadzone materiały zabrali Niemcy.

Po wojnie, mimo niełatwej sytuacji politycznej, powrócono do idei budowy kościoła. Staraniem lokalnej społeczności udało się go wystawić w latach sześćdziesiątych, ale w jego bryle widać wielkie różnice w stosunku do pierwotnego projektu. Utrzymana została trójnawowa bryła, ale trzeba było zrezygnować z wysokiej wieży. Jej namiastką jest niewielka sygnaturka na dachu kościoła. Ówczesne władze utrzymywały, że wieża nie może być zbudowana ze względu na występujące na tym terenie szkody górnicze, nawet cała konstrukcja została wzmocniona specjalnymi śrubami zabezpieczającymi budowlę przed skutkami ewentualnych wstrząsów. Zmiana w projekcie, zdaniem innych, była jednak spowodowana niechęcią do pojawienia się w lokalnym krajobrazie kolejnej, widocznej z daleka, strzelistej wieży takiej, jak w istniejącym od początku XX wieku w Libiążu kościele Przemienienia Pańskiego. Mimo wielu przeszkód kościół udało się zbudować i wykończyć. nawet bez wieży dominuje on nad miejscowością. Znaleziono także sposób na umieszczenie dzwonów – zbudowano dla nich oddzielną dzwonnicę obok kościoła.

Do czasu powstania nowej świątyni Żarki należały do parafii w Babicach, ale niektóre nabożeństwa odprawiono również przy żareckiej kaplicy, położonej, podobnie jak kościół w sąsiedztwie ,,cesarskiego gościńca”, wiodącego przez tę miejscowość. Pierwszym proboszczem parafii był ks. kanonik Jan Mróz (1910-1977).
(l)

Przełom nr 46 (862) 12.11.2008