Marian Luzar urodził się w 1895 roku w podkrakowskiej Czarnej Wsi. Dorastał w rodzinie robotniczej, więc nieobce mu były problemy, z którymi na co dzień spotykała się robotnicza trzebińska młodzież. Od czasu nauki w gimnazjum interesował się ruchem skautowskim. W 1912 roku został członkiem II Krakowskiej Drużyny Harcerskiej im. Jana Henryka Dąbrowskiego. Rok później kierował już plutonem, a pod jego komendą był m.in. Józef Grzesiak, przyszły bohaterski żołnierz Wileńskiego Ochotniczego Batalionu Harcerskiego, dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych, a w czasie pokoju organizator wileńskiego harcerstwa.

W 1914 roku Marian Luzar, zdał z wyróżnieniem maturę, ale nie został przyjęty do seminarium. Marzenie o wstąpieniu do stanu duchownego zaczął realizować rok później, gdy przyjęto go na wydział teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Po otrzymaniu święceń kapłańskich, 29 czerwca 1919 roku, został skierowany do pracy w parafii Niegowić koło Bochni. Tam zajmował się zwykłymi obowiązkami duszpasterskimi ale nie zrezygnował z działalności harcerskiej. Tworzył dla tamtejszej młodzieży drużynę, a przy okazji dbał o jej edukację, zakładając swego rodzaju prywatne gimnazjum.

W 1924 roku przełożeni skierowali go do Trzebini, gdzie znowu pracował jako kapłan i instruktor harcerski. Miejscowa młodzież przyjęła propozycje Luzara i chętnie angażowała się w działalność. Organizowały się kolejne męskie drużyny harcerskie,

a potem także żeńskie. Wszystkie one stworzyły Hufiec Trzebinia, a jego pierwszym hufcowym został oczywiście Luzar. W 1926 roku powstał krąg starszoharcerski Znicz. trzebińscy harcerze stworzyli także zespół mandolinistów, wokalny i teatralny.
Działalność księdza Luzara była znana także poza Trzebinią, co zaowocowało powierzeniem mu obowiązków komendanta krakowskiego hufca ZHP, a od 1931 roku mianowano go Naczelnym Kapelanem ZHP.

Marian Luzar z myślą o rozwoju instruktorów harcerskich wydawał czasopismo „Biuletyn Działu Duszpasterskiego”, oraz publikował
w periodyku „W Kręgu Wodzów”. Jego inicjatywą było tworzenie drużyn harcerskich dla kleryków w Poznaniu, Gnieźnie i Potulicach. Działało w nich ponad sześciuset przyszłych kapłanów.

W sierpniu 1939 roku ksiądz Luzar został zmobilizowany i w szeregach Wojska Polskiego służył jako kapelan wojskowy w stopniu kapitana. Zginął 13 września 1939 roku na dworcu kolejowym w Równem na Wołyniu. Śmiertelne rany odniósł w czasie spowiadania rannego żołnierza.

W 1979 roku dla uczczenia księdza harcmistrza w kościele pw. św. Piotra i Pawła w Trzebini została wmurowana tablica pamiątkowa.
(l)
Przełom nr 36 (1158) 10.9.2014