Grzegorz Płonka jest synem zegarmistrza i gospodyni domowej, którzy osiedli w polskich Tatrach. Chłopak od dziecka ma problemy z mówieniem i nawiązaniem kontaktu z otoczeniem. Stwierdzono u niego autyzm. Rodzice odkrywają jednak w chłopcu duży słuch muzyczny i postanawiają rozwijać go w szkole muzycznej, do której nikt Grzegorza nie chce przyjąć. Przy okazji kolejnych badań okazuje się, że chłopak wcale nie jest autystyczny, lecz głuchy, a zaniedbania spowodowały, że nie rozwinął aparatu mowy. Czy jeszcze można sprawić, aby powrócił do społeczeństwa?
Nie byłoby tego filmu bez fantastycznej kreacji debiutanta Michała Sikorskiego w roli Grzesia. Sikorski powtarza sztukę, którą wcześniej wspaniale wykonał Dawid Ogrodnik w rewelacyjnym „Chce się żyć" - dzięki niewielkim gestom, bełkotliwym frazom, cholerycznym wybuchom wprowadza nas w świat osoby wrażliwej, lecz zupełnie nierozumianej przez otoczenie. Ten film jednak w równej mierze co o inności, opowiada o odwadze i determinacji rodziców osoby uznanej za upośledzoną, a także o życiowych kosztach jakie oni ponoszą. Małe zwycięstwo Grzegorza w finale filmu jest w równej mierze ich sukcesem.