Hercules Poirot zostaje poproszony o ochronę przez milionerkę Linnet, która niedawno wyszła za przystojnego biedaka Simona. Na niej i Simonie chce się zemścić Jacqueline, była narzeczona Simona, szaleńczo w nim zakochana. Linnet i Simon, aby uciec przed nękaniami ze strony Jacqueline, postanawiają zorganizować poślubny rejs statkiem po Nilu. Popłynie z nimi szereg ekstrawaganckich postaci. Niestety nieproszonym gościem okaże się Jacqueline. Coś złego nieuchronnie wisi w powietrzu, a czujny Poirot ma twardy orzech do zgryzienia.
Branagh z jednej strony opowiada klasycznie. Z drugiej stara się pogłębić postać Poirot w duchu współczesnej psychoanalizy. Korzeni legendarnej inteligencji i zawziętości detektywa szuka w wydarzeniach z I wojny światowej, kiedy Hercules najpierw ocalił swój oddział, a później nie zdołał uratować dowódcy. Wkrótce zginęła jego narzeczona. Od tego czasu Poirot nie związał się z żadną kobietą. Jest to więc detektyw samotny i romantyczny, nieśmiały i złośliwy, arogancki, ale empatyczny, obdarzony jednocześnie poczuciem winy i kompleksem Boga. Ta mieszanka powoduje, że Branagh ma co grać, a jednocześnie uwspółcześnia skostniałe kryminalne schematy.