Tym razem 10-letniemu Mikołajkowi ziemia dosłownie osuwa się spod nóg. Tata dostaje awans w pracy, co wiąże się z przeprowadzką całej rodziny do Aubagne, na drugi koniec kraju. Dla Mikołajka to tragedia, bo razem z kolegami założył gang, którego członkowie broją na potęgę. Chłopcy szybko wpadają na pomysł, jak uporać się z kryzysem. Wystarczy, że odnajdą skarb Olafa Jednookiego. Wtedy mama i tata Mikołajka staną się bogaci i już nigdzie nie będą musieli wyjeżdżać.
Pierwsze co rzuca się w oczy, to całkowita zmiana obsady. Kad Merad i Valerie Lemercier byli tak świetnymi i charakterystycznymi rodzicami, że do nieco mniej przerysowanych Jean Paul Rouve`a i Audrey Lamy musimy się długo przyzwyczajać. Również Ilan Debrabant w roli Mikołajka wypada mniej charyzmatycznie. Kiedy jednak po kilkunastu minutach na nowo wejdziemy w historię, szybko okaże się, że to tylko przewodnicy są inni, a świat ten sam.
Bezpieczny, dowcipny i ciepły. Scenarzyści lekką kreską zarysowują wątki dbając o cwane przewrotki. A już sceny z zaćmieniem słońca, które stają się pretekstem do odniesienia we współczesność, są wzruszającą wisienką na tym mikołajkowym torcie.