Bill (świetny Oscar Isaac) to gracz nietypowy. Jeździ po kasynach całych Stanów i choć znakomicie opanował sztukę liczenia kart, dzięki której mógłby wygrywać miliony, zadowala się nędznymi paroma stówkami wygranymi w Black Jacka, które wystarczają mu na nocleg i paliwo. Bill, który zakończył niedawno ponad 8-letnią odsiadkę w więzieniu skrywa mroczne sekrety związane ze służbą w armii amerykańskiej na Bliskim Wschodzie. Przygarnia Cirka, niedoszłego studenta i syna innego wojennego weterana, który popełnił samobójstwo. Choć wydaje się, że ta przyjaźń jego życiu nada wreszcie sens, Cirk namawia Billa do zemsty na swoim przełożonym.
Schrader opowiada tak jak już dawno w kinie się nie opowiada. Nieśpiesznie przygląda się swojemu bohaterowi, powoli obnaża jego dziwne zwyczaje i przyczyny wyalienowania. Kamery w pierwszej części filmu używa wręcz topornie. Ale to tylko zmyłka, która ma uśpić naszą uwagę. Wkrótce kamera zostanie wprowadzona w ruch, a bohaterowie oszaleją. Dzieło dinozaura Schradera uzmysławia nam jak wiele zmieniło się w kinie przez ponad cztery dekady. Podgrzewanie formy spowodowało wyparowanie treści. Na szczęście Schrader wciąż ma wiele do powiedzenia.