Trzykrotnie miałem podobne przypadki: za pierwszym razem była to piękna, zadbana suczka spanielka, na szczęście miała przy obroży blachę z nr. telefonu, właściciel zgłosił się po telefonie w ten sam dzień. Drugim był owczarek niemiecki, młody, góra roczny, w drugim dniu jego gościny u mnie zobaczyłem chłopca około 12-14 lat, zapłakanego, szukającego psa. Zapytałem, jaki to był pies, gdy podał mi rasę i wiek, pokazałem mu "znajdę", ileż było radości z obu stron...Trzecim gościem, który zabawił u mnie na dłużej, był przepiękny malamut, pogryziony i wygłodzony do granic możliwości. Po dwudniowej rekonwalescencji, odezwała się w nim malamucia natura i zaczął wesoło hasać, nie odstępując mnie na krok. Sielanka trwała ok. 2 tygodnie, wcześniej porozwieszałem kartki z wiadomością, zgłosił się młodzieniec z Jaworzna, ale niestety, pudło. Po 2 tygodniach, podczas codziennego spaceru po lesie, ( zawsze w lesie biegał wolno) nagle zwietrzył trop, i tyle go widziałem. Przynajmniej tak wtedy myślałem. Otóż jadąc rowerem przez pobliską wieś, zza ogrodzenia jednej z posesji zaczął ujadać jakiś pies, ale tak jakoś inaczej, przyjaźnie i dziwnie znajomo. Zatrzymałem się i co ja widzę..."mój" Demon, jak go niegdyś nazwałem :))) Wyszedł właściciel, zdziwiony, że się "znamy", zapytałem go, czy ok. 4 miesiące wstecz nie zaginął mu ten pies, powiedział, że owszem, to jest wieczny uciekinier, ale zawsze wraca. Poradziłem mu, żeby przypiął blaszkę z nr. telefonu do obroży, jaką miała owa spanielka, obiecał, że tak zrobi. Dobrze, że te przypadki skończyły się happy endem, niestety, nie wszystkie psiaki jak widać mają tyle szczęścia. Może ktoś to przeczyta, i weźmie sobie do serca, że te stworzenia też cierpią, tak jak my. Ktoś powiedział, że "pies to jedyny prawdziwy przyjaciel, który kocha Cię bezwarunkowo". Coś w tym jest.

Napisany przez ~Garcia, 27.01.2013 13:49