Swego czasu działałem w samorządzie lokalnym, zgłosiła się do mnie pani pedagog jednej ze szkół i z autentycznym zapałem przekonywała mnie aby wziąć udział w zbieraniu pieniędzy na potrzeby Hospicjum św.Łazarza w Krakowie.Długo mnie nie musiała przekonywać, zaangażowałem kolegów samorządowców( przywozili puszki na zbiórkę pieniędzy, wyznaczyłem osoby kwestujące,zaprosiłem policję aby umożliwic młodzieży przemarsz i heppening, kolega wydrukował zaproszenia, ktore rozniosłem,zorganiozowałem koncert w czasie ktorego zbierano pieniądze od zaproszonych gości itp.) Po akcji kiedy pieniądze przekazano do Hospicjum Pani pedagog przyszła i poprosiła mnie o opinię ( podając iż chce szukać nowej pracy ). W swojej naiwności opinie wystawiłem.Po jakimś czasie,któraś ze znajomych powiedziała że Pani pedagog własnie za ta akcje zdobyła tytuł nauczyciela mianowanego. Ani za rok ani nigdy później nie przyszła z prośbą ponowienia akcji, ani przez moment nie powiedziała, ze nie wewnętrzne przekonanie ale minimalistyczne dązenie do większych piniędzy nie powstrzymało jej od tego typu zachowań.Kiedy o tym myślę jestem zażenowany, ze ktoś chorobę i ludzkie cierpienie tak sprytnie i bezwzględnie wykorzystał.Drugi podobny przypadek, który opowiedział mi nauczyciel,wycieczka klasy wraz z anuczycielkiami do domu dziecka do dzieci, ktore chodziły do tej szkoły i zostały umieszczone w domu dziecka. Potrzeba serca - ale skąd tytuł nauczyciela mianowanego.Cała akcja została skrzetnie opisana i zaprezentowana przed komisją. Co wrażliwsi powinni schowac sie do mysiej dziury.A tu awans zawodowy.Takimi metodami wychowują nasze dzieci, powiecie nieliczni - jest ich jednak bardzo dużo i oni są najgłośniejsi, czy do końca uczciwi oceńcie sami.

Napisany przez ~~obserwator, 26.05.2008 22:10