Sport w komuniźmie był sprawą propagandową. Sukcesy sportowe były wymagane przez partię. Wszystko ku chwale SOCJALISTYCZNEJ ojczyzny. Porównania z Chinami i olimpiadą sa może nieco na wyrost ale mechanizm był dokładnie taki sam o klęskach nie pisano, triumfy gloryfikowano do granic śmieszności... najważniejszy był tak zwany działacz sportowy - kategoria w normalnym świecie niespotykana: życiowy spryciula, etatowy „gadacz” raczej niż „działacz”, dobrze wiedzący, skąd wiatr wieje i jak się ustawić, by nie w oczy. Hybryda człowiek na pozór ofiarny, pełen poświęcenia, a w rzeczywistości doskonale żyjący dzięki temu, że udaje, iż robi to, na czym zupełnie się nie zna albo przeciwnie – że robi coś, na czym się zna niestety bardzo dobrze, ale czego akurat tu robić nie powinien. by w ustroju choćby nieudolnie totalitarnym zostać działaczem, trzeba było mentalności gorliwego urzędnika skrzyżowanej z intrygantem oraz mocnych znajomości gdzieś wyżej z resztą trwa to do dziś !!!

Napisany przez ~~obserwator, 22.12.2008 20:30