Pożar składowiska był na przedmieściach Zielonej Góry. Jeden z dziesiątek lub setek rocznie, ale efektowny, więc się przebił do ogólnopolskich mediów. Schemat "trzebiński" (czyli uniwersalny); firma krzak organizuje (zwykle dzierżawi) miejsce, zdobywa wszystkie niezbędne zezwolenia na zbiórkę i przetwarzanie. Gromadzi, za opłatą oczywiście, odpady (oczywiście tylko i wyłącznie posegregowane prawidłowo) z "całego świata". Po wypełnieniu wysypiska firma znika. Góra śmieci zostaje. Po jakimś czasie pojawia się ogień. Ogólnonarodowa dyskusja, że tak dalej być nie może, że coś z tym trzeba zrobić (nikt nie mówi jakie ma być to "coś"), że potrzeba na to wagony pieniędzy. "Pionierzy" ekologii odkrywają natychmiast setki takich miejsc w kraju. Miejscowi mówią, że przecież nic nie trzeba odkrywać, że o tych miejscach wszyscy wiedzą i nikt nic nie robi. Po jakimś czasie szum cichnie, a gminy i ekolodzy pracowicie zajmują się doskonaleniem segregacji i podnoszeniem procentowych wskaźników odzysku. Do następnego efektownego pożaru. Góry śmieci, posegregowanych oczywiście, w okolicach Dakaru (Senegal, Czarna Afryka) podobno widać już z kosmosu. Są tam zwożone głównie ze Zjednoczonej Europy i z Największej Demokracji Świata. Zgodnie z prawem UE, posegregowany odpad, po przekroczeniu granicy państwa, jest temu państwu zaliczany do procentu przetworzenia. Poza tym jesteśmy eko. Tylko czujnik sensoryczny i monitoring na każdym kuble może nas "uratować". "Nas" czyli Związek. Oczywiście na koszt mieszkańca.

Napisany przez stary zgred, 25.07.2023 09:28