Ja tam nic nie mówię. Ja tylko powtarzam za znającymi się (chyba) na rzeczy ludźmi z okolic Pentagonu i z podobnych miejsc, nie tylko w juesej. Takie mniej więcej wyliczają proporcje. Przynajmniej teoretyczne. Jeszcze ciekawsze rzeczy wypisują o strzelaniu praktycznym. Otóż, według amerykańskich badań psychologicznych zachowania żołnierzy na polu walki, od II wojny poprzez Koreę, Wietnam po Irak, proporcje (już wśród tych strzelających!!!) są mniej więcej takie; w razie starcia z przeciwnikiem strzelającym "do nas", 10 - 20% nie strzela w ogóle (stres, twarz do ziemi, broń w piach itp...). 60 - 70% strzela "bo inni strzelają" (nie wie do czego, nie celuje, nie widzi do czego strzela, strzela do czegokolwiek, zwłaszcza "jak się rusza"), a tylko 10-20% strzela celując. Celując nie oznacza, że trafiając w cokolwiek, nie oznacza, że celując do ludzi, a jak do ludzi, to że są to żołnierze przeciwnika. Stres pola walki to się nazywa. Strzelałem z granatnika też. Nie raz. Czynność prosta jak końcówka cepa, do nauczenia w pół godziny. Prosta na strzelnicy, na przygotowanym stanowisku, w proporcji; jeden strzelający ...pięciu nadzorujących i pomagających. Nie wyobrażam sobie strzelania samemu, pod ogniem, gdzieś z krzaków, do nadjeżdżającego, ryczącego i strzelającego sześćdziesięciotonowego smoka, którego trzeba podpuścić na ...100/200 metrów, aby mieć realną szansę trafienia. Wystarczyłoby że, czołgając się czy kuląc w krzakach, tylnym wylotem "rury" zaryłbym w ziemi i go nieco przytkał. Rozleciałoby się to pewnie mi w chwili strzału, urywając łeb.

Napisany przez stary zgred, 22.04.2022 05:55