Mocno wierzę, że Natalia jeszcze kiedyś zobaczy mnie i swoje rodzeństwo. Że świat rozbłyśnie dla niej kolorami – Agata Tadeusz, mama 9-latki patrzy w niewidzące oczy swej córki. Jakby chciała znaleźć w nich potwierdzenie wspólnych marzeń.

Natalka razem z mamą i czwórką rodzeństwa mieszka teraz w chrzanowskim Domu Samotnej Matki. Choć bardzo się kochają nie jest im łatwo, bo wspólny pokój, zajmowany tylko czasowo, nie zastąpi im prawdziwego domu.

Jej dłonie są jej oczami
- Mama ma średni nosek i małe uszy. Nosi kolczyki. Często zakłada łańcuszek, zegarek i buty na obcasach. Dziś ma włosy spięte w kucyka. I teraz jest dość chuda – dla Natalii to dłonie są oczami, dzięki którym poznaje świat. To dotyk sprawia, że wie, jak wygląda jej rodzina. Rękami buszuje po krainie bajek, wodząc palcami po wypełnionych alfabetem Braille'a stronicach. Ma starą braillle'owską maszynę do pisania. Uderza w jej klawisze i uczy brata dotyku wykropkowanych punktami liter.

Urodziła się jako wcześniak. Minęły trzy miesiące, zanim rodzice ze szpitala zabrali ją do domu.

- Nie było wtedy takich zabezpieczeń jak dziś. Długotrwałe przebywanie w inkubatorze, a potem zapalenie opon mózgowych sprawiło, że całkowicie straciła wzrok – mówi mama, a Natalka uśmiecha się, odwracając głowę w kierunku, skąd słychać jej głos. Ma uszy wyczulone na każdy szmer. I bardzo lubi śpiewać.

Największy strach o dzieci
- Dzisiaj wszyscy, oprócz Pawełka, idą do chrztu. Już dawno chciałam to zrobić, ale jeden ksiądz nas przepędził, twierdząc, że jak rodzice żyją bez ślubu, to dzieci sakramentu przyjąć nie mogą. To było dawno, teraz z ojcem dzieci już nie mieszkam. A inny ksiądz się nad nami ulitował i teraz, jak prawdziwi katolicy, dzieci będą żyć mogły – pani Agata wyjmuje z szafy odświętne ubrania. Jest spokojna, choć jeszcze kilka lat temu drżała przed każdym dniem. Bo nawet najbliżsi ludzie potrafią sobie zrobić wielką krzywdę.

- Tak mi zostało – dotyka palcem naznaczonego blizną nosa.

Najbardziej bała się zawsze o dzieci. Bo Natalka nie widzi, a Pawełek ma wadę genetyczną. Jego ciało nie bardzo chce rosnąć, więc jeździ na leczenie do szpitala w Prokocimiu. Jest jeszcze Karolek. Ma 7 lat i astmę. Tylko Tomek i Emilka chowają się w zdrowiu.

- Na szczęście mają babcię, więc bez obaw mogę chodzić do pracy. Natalia w tygodniu mieszka w internacie w Rabce, bo tam jest szkoła dla niewidomych dzieci. Weekendy spędzamy razem – opowiada mama.

Pomóżmy Natalii
Pawełek, choć nieduży, marzy, że kiedyś będzie ochroniarzem. Opiekuje się całą rodziną. Wpatrzony w mamę uśmiecha się wielkimi oczami. Natalia wierzy, że będzie masażystką. Póki co wszystkich łączy jedno. Chcą mieć swój kąt.

- Mieliśmy mieszkanie socjalne w Chrzanowie, ale trudno nam tam było, bo nie było w nim łazienki, a chcąc mieć ciepło, po węgiel do piwnicy trzeba było chodzić. Z niepełnosprawnymi dziećmi nie jest to łatwe. Teraz marzymy, że jednak uda się znaleźć coś bardziej funkcjonalnego – spogląda na niewielki pokoik pani Agata.

Tymczasem liczy, że znajdą się ludzie, chcący pomóc jej córce. Powiatowy Urząd Pracy w Chrzanowie, w ramach akcji „Z sercem nie tylko od święta”, organizuje zbiórkę pieniędzy na zakup sprzętu komputerowego z programem dla osób niewidomych. Konta do dokonywania wpłat użycza mu Stowarzyszenie Przyjaciół Regulic i Nieporazu.

- Staramy się pomagać wszystkim potrzebującym. Niedawno organizowaliśmy zbiórkę na paczki dla samotnych matek. Teraz chcemy ją kontynuować, by wesprzeć Natalię. Każda wpłata to szansa, żeby takim właśnie osobom dać radość z życia – mówi Jerzy Kasprzyk, wicedyrektor PUP w Chrzanowie.

Każdy może również przekazać 1 proc. podatku, wpisując do zeznania podatkowego nazwę i numer KRS stowarzyszenia.
Stowarzyszenie Przyjaciół Regulic i Nieporazu, Regulice, al. Jana Pawła II 10, KRS 0000113001,
BS Chrzanów o/Alwernia nr 30 8444 0008 0040 0411 3960 0005.
Ewa Solak

Na zdjęciu: Natalia uczy brata Pawła pisania alfabetem Braille'a na specjalnej maszynie