Zabawy na lodzie ceniono sobie już od dawna. Jeśli było to możliwe, wybierano miejsca bezpieczniejsze, niż świeżo zamarznięte stawy.

Zagospodarowane na potrzeby sportowców i amatorów rekreacyjnej jazdy na łyżwach lodowisko organizowane było już w okresie międzywojennym na zalewie, zwanym Morskim Okiem, położonym w okolicach chrzanowskiego Fabloku. Gdy w 1935 roku, w fablokowskim klubie sportowym powstała sekcja hokejowa, na miejscu kortów tenisowych. organizowano zimą lodowisko do tej gry.

W okresie powojennym jeżdżono na łyżwach na zamarzniętym Zalewie Chechło, na kościeleckim stawie oraz na stawach w rejonie Kątów.
Amatorzy ślizgawki musieli się zadowolić łyżwami, które przykręcało się do skórzanych, sznurowanych butów zimowych. Trzeba je było wcześniej przygotować przez wydrążenie w obcasach otworu i zamontowanie blaszki ze specjalnie wyprofilowanym otworem, o którą zaczepiało się tylną część łyżew. Przednia część była przykręcana do podeszwy przy pomocy metalowych szczęk. Łyżwiarz musiał nosić ze sobą specjalny kluczyk, aby dokręcać co jakiś czas odpinające się łyżwy. Kto nie miał nawet takiego sprzętu, mogł jeździć na butach. Skórzane podeszwy, podkute metalowymi blaszkami, nie mogły zastąpić łyżew, ale poślizgać się można było.

Łyżwy stanowiące jedną całość z butami stały się powszechnie dostępne dopiero w latach siedemdziesiątych.

W sklepie na Krakowskiej w Chrzanowie można było kupić czarno-czerwone hokejówki i białe (damskie), lub czarne (męskie), figurówki. Na szkolnych boiskach przygotowywano wtedy wysiłkiem społecznym zupełnie przyzwoite lodowiska, a hokej był jedną z popularniejszych gier.

Lodowisko mniej uzależnione od kaprysów pogody powstało najpierw w Jaworznie, teraz doczekał się takiego także Chrzanów.
(l)

Na zdjęciu: Lodowisko w Chrzanowie. Rok 1934. Fotografia z archiwum Waldemara Bromboszcza