Rozmowa z Ireną Fudałą, dyrektorką Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Trzebini
Do Sejmu trafił właśnie rządowy projekt ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Wiele emocji wzbudził jego przepis zakazujący bicia dzieci, choć nie przewiduje on sankcji za „klapsa”. Dla niektórych bowiem, choć pozostających w mniejszości, bicie wciąż jest metodą wychowawczą. Dlaczego rodzice biją swe dzieci?
- Przemoc często stanowi reakcję na dawne lub obecne problemy, z którymi dorosły sobie nie radzi. Może to być również niedojrzałość (np. gdy bardzo młodzi ludzie nie potrafią zrozumieć potrzeb dziecka), brak umiejętności wychowawczych, nierealistyczne oczekiwania (np., że dzieci będą zawsze grzeczne), trudne doświadczenia z dzieciństwa, trudne sytuacje (problemy finansowe, bezrobocie, choroba), problem alkoholowy czy narkomania – rodzic będący pod jego wpływem nie jest w stanie właściwie zaopiekować się dzieckiem. Czasem bywa też tak, że samotna matka lub ojciec nie mają rodziny i przyjaciół, którzy pomogliby w sytuacjach trudnych, gdy nie radzą sobie z dzieckiem. Może to prowadzić do frustracji i agresji.
Mówi się, że „bici biją”...
Przemoc rodzi przemoc. Osoby, które w dzieciństwie jej doznawały, w dorosłym życiu same przejawiają zachowania agresywne, antyspołeczne. Często niszczą wszystkich wokół, swoich najbliższych, a także same siebie. Wrogie reakcje wyzwalają strach i pragnienie zemsty. Nie można pomijać też krzywd emocjonalnych, spowodowanych przemocą. Ktoś, kto był w dzieciństwie ofiarą przemocy ma negatywny obraz własnej osoby, często traci na całe życie zdolność kochania innych ludzi i ufania im. Takie osoby częściej też borykają się potem z problemem alkoholowym i narkotykowym.
Po czym poznać, że dziecko jest bite?
Świadczą o tym obrażenia ciała (sińce, zadrapania), zaniedbany wygląd, zachowania antyspołeczne, wycofywanie, izolowanie się od środowiska rówieśniczego, nadmiernie krytyczni, surowi rodzice.
Rozmawiała