Inwalidom w mieście jest ciężko, ale na wsi jeszcze ciężej. O trudnościach dnia codziennego w Wygiełzowie i Babicach mówi Zofia Paliwoda, kobieta z porażeniem mózgowym. Jeździ na wózku lub porusza się przy pomocy balkoniku.
Zofia mieszka z 80-letnią matką w Wygiełzowie. Na szczęście brat Zofii ma samochód. Dowozi ją do kościoła na niedzielne nabożeństwo, do ośrodków zdrowia. Rodzeństwo przynosi książki z biblioteki.
- Dawno niepełnosprawni ze wsi w ogóle nie wychodzili z domów, nie mieli żadnych ulg. Pamiętam, jak zanosiłam Zosię na plecach do autobusu czy pociągu. Jazda na wózku po drogach, przy których nie ma chodników, jest niebezpieczna. Lepiej wsiąść do auta pod domem i dojechać do celu – relacjonuje Maria Paliwoda.
Zofia marzy o rehabilitacji. Twierdzi, że terapia postawiłaby ją na nogi. Na razie musi zmagać się z najmniejszymi barierami. Chętnie korzystałaby z basenu.
- Na chrzanowskiej pływalni nie ma uchwytów przy brzegach basenu, więc nie mogę utrzymać równowagi. Poza tym woda jest lodowata. Takie atrakcje są tylko dla zdrowych – uważa.
Po Zofię codziennie przyjeżdża bus, który dowozi ją i kilka osób z gminy do chrzanowskiego oddziału Fundacji im. Brata Alberta. Zosia uczestniczy w Warsztatach Terapii Zajęciowej. Ubiegała się o dofinansowanie remontu, który miał zlikwidować bariery architektoniczne w domu. Bez skutku. Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie odrzuciło prośbę.
- Ale pieniądze szczęścia nie dają. Najważniejsza jest przyjaźń i miłość. A zdrowie na pierwszym miejscu – przekonuje Zofia.