Milczenie to jeden z siedmiu grzechów głównych mieszkańców naszego powiatu. Od milczenia tylko krok do cichej zgody na łamanie prawa, czasem śmierci...
- Domowa interwencja. Policjant widzi kobietę pobitą przez męża lub konkubenta. Wypełnia niebieską kartę. Na drugi dzień okazuje się, że jest po staremu, jakby nic się nie stało. Milczenie to grzech pierwszy. Funkcjonariusz przekonuje poszkodowaną, by podtrzymała wcześniejsze zeznania. Na próżno, została udobruchana – Marek Gorzkowski, komendant Komendy Powiatowej Policji w Chrzanowie, opowiada standardowy scenariusz, jaki pisze życie.
Potem, przez krótki czas, wszystko jest ślicznie. Aż dramat powraca. Czasami po raz ostatni...
- Mąż jest bardzo często jedynym żywicielem rodziny. Żona nie chce mu zakładać sprawy w sądzie, bo sama nie wyżyje – zauważa Włodzimierz Warzecha, komendant krzeszowickich stróżów prawa.
Grzech drugi. Jeden z najcięższych. Sąsiada nie interesuje, co dzieje się za ścianą. Ogólnie przyjęta anonimowość szczerzy kły w policyjnych statystykach. Około 15 proc. wykrywanych przestępstw to dzieło mundurowych, reszta zależy od dobrej woli obywateli. Skutek?
- Jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie – ucina komisarz Dariusz Pogoda z KPP Chrzanów.
Grzech trzeci i czwarty. Kupujemy kradzione rzeczy, bo są tańsze. Rodzi się przyzwolenie na grzech czwarty – na włamania do samochodów i piwnic, które stanowią prawdziwą plagę.
Piąty i szósty. Grzech piąty nęci, by ukraść cudzą rzecz. Może być torebka na bazarze, rower lub samochód.
- Jest dużo chuligaństwa, coraz więcej uszkodzonych rzeczy – komisarz Pogoda wylicza grzech szósty.
Grzech siódmy. Na siódmym miejscu plasują się rozboje, w których przoduje osiłkowata młodzież. W domu grzeczna, na ulicach pełna zadziorności.
W dwóch pierwszych przypadkach można mówić o karze moralnej, w pozostałych wchodzą w grę paragrafy – najczęściej od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności.