Na przełomie XVII i XVIII wieku chrzanowianie byli bardzo poprawnym, pod względem obyczajowości, społeczeństwem. Może to za sprawą wrodzonej, cabańskiej moralności, może z obawy przed stosowaniem surowych kar za przewinienia. Szczególnie ostre konsekwencje spotykały kobiety, gdyż nie mogły jak mężczyźni wykupić się karą płaconą na zamek, kościół czy urząd, siedzeniem w kaźni miejskiej lub przyjęciem jednorazowo stu batów.
W 1621 roku sądzono jedną z kobiet pozostającą w nielegalnym związku, z którego miała troje dzieci. W ramach zadośćuczynienia nakazywano jej spędzić pół dnia w klatce koło ratusza, na widoku publicznym, następnie w kaźni (więzieniu miejskim) na ratuszu, dopóki partner nie zapłaci jej ,,za wieniec” 15 grzywien. Potem przed klatką wymierzoano jej dyscyplinę i wyganiano z miasta. Tego, kto chciałby ją sprowadzić z powrotem do Chrzanowa i przyjąć pod swój dach czekała wysoka kara, nawet gdy był to ojciec dzieci. Gdyby zaś mężczyzna związał się ponownie z taką kobietą, cały jego majątek przechodził po połowie na rzecz dworu i kościoła. Kobiety trudniące się włóczęgostwem, gdy zawitały do miasta, były publicznie stawiane pod pręgierzem w rynku i wymierzano im 30 plag, a następnie jako nierządnice wypędzano z miasta.
W 1779 roku sąd wójtowski rozstrzygał sprawę matki i córki, mieszkanek Rozkochowa, posądzanych o próbę otrucia męża i zięcia w jednej osobie. Zostały skazane na spalenie. Jednak za kobietami ujęli się znajomi, sąsiedzi, a także niedoszła ofiara. Wyrok zmieniono. Córka otrzymywała przez kolejnych pięć piątków po sto rózg, a po skończeniu tej kary miała klęczeć w babickim kościele podczas sumy trzymając w jednej ręce trupią czaszkę, a w drugiej rózgę. Matka przez trzy kolejne piątki otrzymywała karę plag oraz leżała krzyżem w kościele podczas sumy z położoną pod głową trupią czaszką i rózgą w ręce.
Za częste bójki małżeńskie, rodzinne czy też sąsiedzkie mieszczanie poza obowiązkiem przepraszania się i darowania sobie urazy, byli karani. Kobiety siedziały w klatce w rynku przez kilka targów pod rząd lub pod krzyżem na cmentarzu w czasie nabożeństw przez kilka niedziel. W 1661 roku za szczególnie gorszące kłótnie małżeńskie i pobicie żony małżonkowie musieli spędzić 3 dni w więzieniu zamkowym. Po wyjściu obydwoje musieli wysłuchać mszy, postawić przed ołtarzem MB Różańcowej dwa złote lichtarze, nie pić wódki (on przez rok, ona przez dwa lata).