do Piotr. Ówcześnie była niezliczona ilość tragedii osobistych, jak i w rodzinach internowanych. Ta brutalność funkcjonariuszy ZOMO I SB niczym nie była usprawiedliwiona. W Trzebini umarł nagle na zawał mój znajomy będący teściem pana Jana Jarczyka. Znalismy się z racji kontaktów zawodowych poprzez krakowski Elektromontaż. Ta Osoba, wtedy już starszy pan, dostał zawału serca tuż po zawiadomieniu o aresztowaniu swojego zięcia. Był to żołnierz Armii Andersa, który wraz z żoną wrócił do Polski z Wielkiej Brytanii tuż po wojnie. Dowiedziałem się od Niego dużo, dla mnie jako wtedy młodego człowieka były to prawdy ówcześnie zakazane. Oczywiście, rozmawialiśmy "przy wódce" - z racji tych kontaktów zawodowych, ale po pracy w zaciszu domowym. Konkretnie - to był ś.p. pan Aleksander Szulc. Było mi wtedy niezmiernie przykro. Do chwili obecnej Go pamiętam.

Tak, pamięć ludzka jest chimeryczna i zawodna. Veto, dokładnie to chciałam własnie napisać. Z ukosa, no - bez przesady. Podejrzany, do którego przychodzą antyterroryści to chyba przestępca, bandyta, a nie człowiek działający w społecznie dobrej sprawie czy więzień sumienia. BTW, czy może walczyłeś pod Monte Cassino? Stan wojenny i ten "przedwojenny" pamiętam dobrze jako osoba już dorosła i mam do siebie żal, że kibicowałam jedynie "Solidarności", a zabrakło mi odwagi, żeby się czynnie zaangażować. Mam wielki szacunek dla internowanych i więzionych w stanie wojennym, jak również dla ich bliskich, bo to właśnie oni ponosili największe koszty. Dobrze, że K.H. o tym przypomniała.

Powinniśmy otaczać szacunkiem wszystkich represjonowanych w PRL, wszystkich, którzy nie bali się zmieniać komunistycznej rzeczywistości. Ich zasługi dzisiaj się kwestionuje, wyśmiewa... Większość obywateli wtedy bało się otwarcie krytykować, siedziała cicho. I to oni teraz mają najwięcej do powiedzenia w sprawie represjonowanych. Albo ci, którzy z powodów ideologicznych lub karierowiczowskich działali w PZPR, tym samym stali na straży zbrodniczego sytemu. Oni dziś mają się świetnie. A internowani? A rodziny zamordowanych? Chwała bohaterom!!!!!

Bez przesady i egzaltacji.Dzisiaj antyterroryści też nie cackają się z podejrzanymi a wymienieni wyżej,wyspali się na styropianie i wrócili jak z delegacji.A teraz domagają się profitów,niczym weterani wojny i cięzkich bitew.Porównajcie takich z bohaterami walk np.pod Monte Casino.

żal do całego otaczjącego świata.

Jestem córką osoby , której tygodnik "Przelom " nie wymienił wśród osób internowanych, moja mama nie była internowana lecz aresztowana ( jeszcze gorzej) Zabrano ją skutą w kajdanki prowadzono przez całe miasto jak najgorszego skazańca dzień przed wigilią, aresztowano i przetrzymywano na Aleii Henryka 8 przez cały tydzień,wigilia, całe święta az po nowy rok. Rodzina nie otrzymała nawet informacji gdzie się mama mam znajduje. Dlaczego zapomina się o takich osobach ??? zakładała solidarność w STW Chrzanów, wieszała krzyże w szkołach, chciałam zapytać czy ktoś pamięta Ją z imienia i nazwiska ? , była w Zarządzie Miejsko Gminnego Oddziału Solidarności na ul.Piłsudskiego Chrzanowie w 1981roku, cała ta historia odbiła się na zdrowiu mamy a także całej rodziny, a rewizję jakiej dokonano w naszym mieszkaniu przez milicję nie zapomnę do dnia dzisiejszego , wyrzucano wszystkie rzeczy, mnie również straszono aresztem miałam 19 lat, na święta zostawiono mnie samą z chorym ojcem, mam ogromny żal do ludzi wymienionych powyżej nikt do dnia dzisiejszego nie zainteresował się losem mamy jej rodziny a została bez pracy , była ukarana aresztem domowy przez milicję , ponadto śledzono nas, rozbijano szyby w oknach, długi czas prześladowano, zmuszano do opuszczania kraju, byliśmy pod stałą obserwacja milicji. kinia_h@tlen.pl