Anna Sobańska jest kobietą sukcesu. Pisze nowe seriale dla platform internetowych, produkuje kochany przez całą Polskę tasiemiec „Idealna rodzina". Jest bezkompromisowa, okrutna i złośliwa dla swoich podwładnych, ale też dla członków rodziny. Związek z wykładowcą Janem tli się na skraju wypalenia, z córką maturzystką w ogóle nie ma kontaktu, zaś najmłodszego kilkuletniego syna traktuje jak kulę u nogi. Kiedy jednak Anna upokorzy kolejnego pracownika, zbuntują się przeciwko niej postacie z serialu, które nagle zaczną żyć własnym życiem. Będą prześladować Annę na każdym kroku.
Film działa dzięki nośnemu pomysłowi ściągniętemu po trosze z filmów Woody Allena, po trosze z przeboju z Melem Gibsonem „O czym marzą kobiety". Ale niesie go też energia Małgorzaty Kożuchowskiej, która sama film wyprodukowała. Nic dziwnego. Po serii słabszych ról wreszcie miała do zagrania postać z krwi i kości. Najlepsza jest pierwsza godzina, w której twórcy nie zważając na poprawność polityczną szydzą bezkompromisowo ze świata mass mediów. Mimo telewizyjnej formy film trzyma dobre tempo. Końcówka jest już gorsza - zbyt cukierkowa i banalna. Odnosi się wrażenie jakby Łepkowska zaczęła pisać film kinowy, ale zakończyła go jak serialowy odcinek. Całość należy jednak docenić za inwencję i oryginalność, bo to jedna z nielicznych polskich produkcji komercyjnych, która nie opiera się na romantycznym schemacie.