A jednak! Debiutantka Aleksandra Terpińska udowodniła, że wszystko jest możliwe. Więcej, zrobiła jeden z najbardziej dyskutowanych polskich filmów ubiegłego sezonu.
Warszawskie blokowisko. Drobny diler Kamil (nagrodzony w Gdyni Jacek Beler) budzi się po mocno zakrapianym alkoholem i narkotykami wieczorze. Pojedzie kilka przystanków tramwajem, by wejść do całkiem innego świata - nowobogackich mieszkań za duże kredyty, gdzie uzależniona od antydepresantów Iwona (Sonia Bohosiewicz) odreagowuje małżeński kryzys szybkim seksem za pieniądze. Potem wróci do swojej dziewczyny Anety (Magdalena Koleśnik), która pracuje w Rossmanie.
Jednak to nie historia, a sposób opowiadania jest tu najważniejszy. Terpińskiej wcale nie zależy na stworzeniu realistycznego kina o współczesności. Idzie z duchem Masłowskiej, każe swoim postaciom rapować w najmniej odpowiednich momentach, co chwilę sięga do sfery ich marzeń i lęków, które również okraszone zostają hip-hopowymi tekstami.
Wychodząc od socjologicznej obserwacji tworzy poetycki obraz społeczeństwa przesiąkniętego lękiem, nieumiejącego kochać ani nawet rozmawiać. Jej film otwarcie korzysta z formy teledysku. Efekt to tryskająca czarnym humorem i makabreską satyra, która ma ciężar greckiej tragedii.