Swoim stylem wpłynęli na ich aranżację i, mówiąc najogólniej, na klimat. Takie „eksperymenty" nie zawsze do końca się udają. Tak też jest i w tym przypadku. Album można podzielić na część z udziałem mniej znanych muzyków i młodszych od Stinga, np. jazzowa Melody Gardot, popowa Mylène Farmer, śródziemnomorski Cheb Mami czy raper GIMS. Drugą grupę stanowią rówieśnicy Stinga i tutaj mamy tak duże nazwiska, jak Eric Clapton czy Annie Lennox. Jest też Zucchero i Julio Iglesias, ale w tym przypadku piosenki: „September" i słynna „Fragile" nie są powszechnie uznawane za najmocniejsze punkty tej płyty. I trudno się dziwić.
Do trzeciej grupy należy zaliczyć duety z najstarszym pokoleniem artystów jazzowych i soulowych. I tutaj mamy wielkiego pianistę, laureata czternastu nagród Grammy - Herbiego Hancocka, a także nie mniej znanego trębacza Chrisa Bottiego.
Reasumując - „Duety" Stinga to dość ciekawa podróż, podczas której słyszymy duże przeboje i rzeczy odkurzone. Nie wszystko może się podobać, ale i tak warto poznać ten album.