79 lat temu w okolicznych miastach, w tym w Chrzanowie, pospiesznie kończono mobilizację. Formowane jednostki przystąpiły do walki 3 września. Zasiliły szeregi Armii „Kraków".

To właśnie ona broniła Śląska i zachodniej Małopolski. Podzielona została na dwie grupy: Śląsk i Bielsko. Niemieckie wojska zmuszały ją do odwrotu.

3 września, a właściwie już nocą 2, wycofujące się wojska polskie pojawiają się na linii Przemszy. Po przemarszu wysadzają most w Chełmku, wstrzymując Niemców.

Celem polskich wojsk było dotarcie do Krakowa. Szły więc dalej w kierunku Libiąża, Krzeszowic.

W kampanii wrześniowej 1939 roku na ziemi chrzanowskiej nie doszło do walnej bitwy, bo jednostki wycofujące się z leżącej kilkadziesiąt kilometrów na zachód strefy granicznej miały wyznaczone rejony koncentracji w miejscowościach położonych znacznie dalej na wschód. Wszędzie jednak, gdzie było to możliwe, od Chełmka po Alwernię i Rudawę, żołnierze Grupy Operacyjnej Śląsk walczyli z oddziałami Wehrmachtu.

Szczególnie krwawą walkę stoczono w rejonie drogi prowadzącej z Trzebini do Bolęcina przez Pilę Kościelecką. Na polskich żołnierzy wycofujących się ze Śląska uderzyły tam z zasadzki czołgi i oddziały zmotoryzowane z niemieckiej 5. Dywizji Pancernej.

5 września w Trzebini rozpoczęły się pierwsze egzekucje na ludności cywilnej.