W rodzinnym kraju Francuzki, domy publiczne nie są legalne. Emma wyjechała więc do Niemiec. Znalazła pracę w luksusowym burdelu w Berlinie.

Tytułowy dom, choć początkowo przeraża, staje się dla niej miejscem życzliwym, przypominającym rodzinę. Współpracownice, choć język jakim się porozumiewają często jest pewną barierą, są dla niej jak siostry.

Zachętą dla bohaterki książki była jedna z podstawowych zasad w nowej pracy: jeśli nie chcesz pracować, to nie musisz.

Zdaniem Emmy Becker, podobnie do domów publicznych, działają aplikacje randkowe. Jedyną różnicą jest to, że po spotkaniu z mężczyzną z internetu, kobieta nie otrzyma zapłaty.

- Dlatego łatwo było mi pracować jako prostytutka - mówi Emma.

Pracę w Domu często przyrównuje to tej wykonywanej przez opiekunki do dzieci czy ekspedientki. Kreśli też postaci klientów, którzy często poszukują w burdelu miłości lub kogoś, kto po prostu ich wysłucha, a może czegoś nauczy. O tym, jakże to odmienna perspektywa od tej, którą mają pracownice seksualne w "domu", widzimy wyjątkowo wyraźnie. Wyraźnie też widzimy, że prostytutki, to kobiety mające takie same potrzeby jak każdy.

Urodzona w 1988 roku francuska pisarka mieszka w Berlinie. Jest autorką trzech powieści autobiograficznych, w których zgłębia temat kobiecego pożądania. Ostatnia to właśnie Dom, który ukazał się u nas w 2021 w przekładzie Magdaleny Kamińskiej-Maurugeon. Wcześniej, we Francji, okazał się bestselerem. Wzbudził zachwyt, ale i ogromną krytykę, głównie feministek.