Na pewno "Mateuszu", jak piszesz; "samochód jest nam do szczęścia potrzebny". Ja pamiętam czasy, kiedy we wsi (dużej, okolicznej) na ...500 domów było z 5 (pięć) samochodów i żyło się jakoś i nie narzekało (przynajmniej na brak samochodów). Tylko że od tamtych czasów świat się "nieco" zmienił i nasze życie taż. Między innymi ten świat chce od nas więcej. Przyjmijmy taką teoretyczną rodzinę; małżeństwo, dwoje dzieci, babcia. Mieszkają w .... powiedzmy Płokach. "On" pracuje gdzieś w ... Chełmku, na zmiany. "Ona" .... powiedzmy w szkole w Lgocie, różne godziny rozpoczynania i kończenia, zajęcia popołudniowe. Dziecko jedno chodzi do podstawówki w Myślachowicach, drugie do liceum w Trzebini. Babcię tak raz na tydzień/dwa trzeba zawieźć, a to do lekarza, a to na masaż czy zabieg. "Rozrysuj" to teraz na komunikację publiczną i rowery (całorocznie i dla wszystkich!). Rozrywki i spędzanie czasu wolnego już pomiń, ale uwzględnij zajęcia pozalekcyjne dzieci. Śmiało! Nie wymyśliłem przykładu "ekstremalnego". Z autopsji znam "gorsze" przypadki. Na przykład praca jednej osoby w dwu/trzech miejscach. Ja pamiętam, że propaganda radziecka twierdziła, że prywatny samochód osobowy to przejaw zgnilizny kapitalistycznej, ale ostatnio jakoś przycichła.

Napisany przez stary zgred, 11.03.2022 14:36