Po co to całe zdziwienie! Sprawa jest oczywista. Pasmo niepowodzeń narasta, komunikacja z rodziną jest zaburzona, lub wręcz niemożliwa, i gdzie ten młody, sfrustrowany człowiek ma szukać pomocy? Gdzie pomocy dla dziecka mają szukać rodzice? Wszelkie telefony zaufania to raczej fikcja, zwykle działają nie wtedy, kiedy zaistnieje konieczność rozmowy, nauczyciele udają, że problem nie istnieje, pedagogów szkolnych brak, psycholodzy i psychiatrzy również nie działają na zasadzie pogotowia ratunkowego, ponieważ wyznaczają bardzo odległe terminy wizyt, itd. Młody człowiek czuje się osamotniony, walczy z depresją, przeciwnościami losu, nikt jednak nie stara się ustalić i usunąć przyczyn. Społeczeństwu najlepiej wychodzą szerokie zbiórki funduszy na rzecz budowy szpitali psychiatrycznych dla młodocianych, oraz dyskusje o depresji w grupie niepełnoletnich. Wszystko wiemy, nic nie robimy, i mamy, co mamy.

Napisany przez Antoninka, 18.02.2022 19:53