@Antoninka. Jak tak czytam, co napisałaś, to zaraz mi się przypomina cytat z Młynarskiego: „U pani w życiu wszystko jest proste, myśli są trzeźwe, słowa są ostre...” Wygląda na to, że według Ciebie, pani Małgorzata powinna przyjąć dyscyplinarkę z radosnym uśmiechem, a jeśli nie, to przynajmniej z pokorą, bo jakżeż można zakwestionować działanie swojego jaśnie pana dyrektora? A według mnie każdy dyrektor to też człowiek, i zdarza mu się podejmować różne decyzje, w tym nie zawsze sprawiedliwe i słuszne. Znam dużo takich przykładów. Jeżeli więc ktoś uważa, że decyzja dyrektora jest dla niego krzywdząca, to po prostu ma prawo do obrony. // Ciekawi mnie gdzie dostrzegłaś w wypowiedzi P. Małgorzaty, że: „ w tak negatywny sposób wyraża się o poprzednim pracodawcy, potrafi poddać krytyce bezpośredniego przełożonego i odzierać go z autorytetu”? Ja natomiast widzę, że ww. Pani opisuje tylko, co spotkało ją w zakładzie pracy. Najlepsze jest w Twojej wypowiedzi to „odzieranie go z autorytetu”, bo skąd wiesz, że ten pan w ogóle posiada autorytet. Nie dostaje się autorytetu, podobnie jak szacunku, w jednym pakiecie ze stanowiskiem. Albo zasłużymy swoim postępowaniem na to, że będziemy dla kogoś autorytetem, albo nie. Podobnie jest z szacunkiem. Nie można kazać nam kogoś szanować, bo to nic nie da. Ten ktoś musi sobie zasłużyć na nasz szacunek.

Napisany przez Elka2, 08.12.2021 18:47