Swoje rozważania zaczęła jednak od przytoczenia historii chłopca, któremu matka za nieposłuszeństwo chciała sprawdzić lanie. Kiedy synek wręczył jej kamień, mówiąc, że równie dobrze może nim w niego rzucić, kobieta opamiętała się i przyrzekła sobie: "żadnej przemocy!". I w dalszej części wykład Astrid Lindgren poświęcony jest przemocy, której uczymy dzieci, również te, które po latach stają się politykami, mężami stanu...

Jej słowa, a musimy pamiętać, że był to rok 1978, kiedy przemoc w stosunku do dziecka była uważana za normę, wydały się na tyle kontrowersyjne, że organizatorzy uroczystości chcieli, by zmieniła swoje przemówienie. Nie zrobiła tego.

Przemówienie "Żadnej przemocy" autorstwa tej znanej pisarki, tworzącej głównie dla dzieci, doczekało się wydania.

To krótka, ale niezwykle ważna lektura. Na dowód niech wybrzmi jeszcze jedno z pytań stawianych przez Lindgren: "Może powinniśmy, po tylu tysiącleciach nieustannych wojen, zadać sobie pytanie, czy nie ma jakiegoś błędu konstrukcyjnego w ludzkiej naturze, skoro zawsze sięgamy po przemoc? Czy jesteśmy skazani, aby zginąć na skutek naszej własnej agresji?