31 sierpnia 1980 roku w efekcie strajku podpisane zostało porozumienie w Gdańsku. Ten dzień jest uważany za symboliczny moment powstania „Solidarności", zarejestrowanej kilkanaście dni później. To był wielki ruch społeczny, który dawał nadzieje na zmiany w kraju należacym do bloku socjalistycznego. Wydarzenia na Wybrzeżu nie pozostały bez wpływu na to, co działo się w naszym regionie.

„W dniu 1 września 1980 roku również załoga KWK „Janina" w Libiążu jako pierwszy zakład pracy na ziemi chrzanowskiej przyłączyła się do ogólnokrajowego, robotniczego protestu. Inicjatorami strajku na kopalni byli górnicy z Ruchu I Czesław Rybak, Józef Kucia i Andrzej Skubera" - czytamy w opracowaniu „Solidarność ziemi chrzanowskiej" autorstwa Zbigniewa Mazura. Strajk załogi wymusił zmiany kadrowe - odszedł naczelny inżynier kopalni i I sekretarz partii.

Górnicy z pobliskiej KWK „Siersza", którzy z  inicjatywy Waldemara Słomskiego i Piotra Wawro, także zastrajkowali, postulowali m.in. wprowadzenie pięciodniowego tygodnia pracy, zakazu pracy w niedziele, poprawę warunków bytowych i płacowych pracowników oraz powrót na teren kopalni obrazu św. Barbary.

Związek powstał też w innych lokalnych zakładach pracy, jak Fablok i Zakłady Chemiczne Alwernia. Prawie trzydziestu lokalnych związkowców zostało potem internowanych po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku.

W najbliższym nuemrze "Przełomu"przeczytacie o ubiegłorocznym spotkaniu działaczy lokalnej Solidarności w Trzebini z udziałem Józefa Patyny, działacza związkowego w KWK Siersza, a później członka Komitetu Krajowego NSZZ "S". Takie samo spotkanie miało się odbyć także w tym roku, w 40. rocznicę podpisania Porozumień Sierpniowych. W związki z epidemią, zostało przełożone na rok przyszły.

Rozmowa "Przełomu" z Józefem Patyną także o czasach Solidarności do przeczytania TUTAJ