Wprowadził je w V wieku papież Gelazy I. Jest ono nawiązaniem do ewangelicznego opisu ofiarowania Jezusa. 40 dni po Jego narodzinach Maryja i Józef zanieśli Go do świątyni w Jerozolimie, by zgodnie z prawem mojżeszowym ofiarować Bogu. Przebywający wtedy w świątyni starzec Symeon rozpoznał w Jezusie Mesjasza.

Wierni 2 lutego przynoszą do kościołów do poświęcenia świece woskowe. Są one symbolem człowieczeństwa Syna Bożego, a także symbolem wiary, nadziei i miłości, z jakimi chrześcijanin powinien podążać za Chrystusem.

Świece te nazywane są gromnicami i od nich też pochodzi potoczna nazwa święta - Matki Boskiej Gromnicznej. W kościołach zapala się je podczas mszy św. i innych nabożeństw, na przykład przy udzielaniu sakramentów, na procesjach i w czasie innych ceremonii liturgicznych. Dawniej świece były ze czcią przechowywane w każdym domu i zapalane, kiedy nadciągały gwałtowne burze, gradowe nawałnice, wybuchały pożary, groziła powódź, a także w chwili odchodzenia bliskich do wieczności.

Święto nie jest obowiązujące, czyli w tym dniu katolik nie musi uczestniczyć we mszy świętej. Chyba, że wypada w niedzielę, jak w tym roku.

- Co roku przynoszę do kościoła świecę, żeby zachować tradycję, która jednak trochę zanika - mówi Marek Chrząścik z Chrzanowa, który uczestniczył w porannej liturgii w kościele Matki Bożej Różańcowej w Chrzanowie.

W dniu 2 lutego po raz ostatni w kościołach śpiewamy kolędy i oglądamy szopki oraz choinki.