Ród Uziembłów wywodził się z Podlasia. Henryk urodził się 27 lutego 1879 roku w Krzu gmina Myślachowice. Kształcił się w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u Teodora Axentowicza i Stanisława Wyspiańskiego. A następnie w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, Paryżu, w Anglii i we Włoszech.

W 1906 roku został kierownikiem artystycznym krakowskiego zakładu witrażu. Projektował witraże m.in. do Wilii NOT w Sierszy oraz Izby Handlowo-Przemysłowej we Lwowie. W 1908 roku artysta brał udział w pokazie przed cesarzem Franciszkiem Józefem I w 60 rocznicę jego wstąpienia na tron. Jednak najwięcej dokonań miał na polu malarstwa sztalugowego i dekoratorstwa wnętrz. Brał udział m.in. w restauracji Katedry i Zamku Wawelskiego. Był związany z Jamą Michalika oraz Towarzystwem Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.

Malował olejno i pastelami - sceny rodzajowe, portrety wiejskich dziewczyn oraz pejzaże (lubił m.in. malować morze). W 1914 roku został powołany do wojska i skierowany do Oddziału Grobów Wojennych, gdzie pracował w zespole malarzy i grafików. Wykonywał szkice i projekty cmentarzy, makiety i szkice terenów walk.

„W okresie międzywojennym Uziembło wykonywał mniej projektów, głownie były to wnętrza mieszkań prywatnych. W 1922 roku został mianowany profesorem w Państwowej Szkole Zdobnictwa i Przemysłu Artystycznego w Krakowie, gdzie pracował do wybuchu II wojny światowej" - pisze w swoim opracowaniu na temat artysty Anna Cieplińska-Jaglarz z Muzeum w Chrzanowie.

W tej placówce znajduje się kilka dzieł artysty (m.in. obraz olejny „Dworski ganek" z 1909 roku). Henryk Uziembło zmarł 3 sierpnia 1949 roku. Spoczywa na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.