Widok na Narutowicza w Trzebini w lata 90. minionego wieku

Niby nie tak niedawno, a dużo się zmieniło. Archiwalna fotografia ze zbiorów tygodnika „Przełom” pokazuje fragment centrum Trzebini sprzed 30 lat.

Na pierwszym planie, od lewej, widzimy ul. Narutowicza, która od tamtego czasu właściwie pozostała taka sama. Ale już po prawej – część Rynku, która bardzo się zmieniła. Po rewitalizacji nie ma już tak obszernego zieleńca obsadzonego drzewami. Stanęła tam "rakieta", czyli wieża zegarowa. Jest też miejsce, gdzie składane są kwiaty. 

Co wiemy o trzebińskim Rynku z przekazów historycznych?

Przy trakcie krakowskim, na południe od dworu i kościoła parafialnego, wytyczono w ok. 1731 r. kwadratowy Rynek o boku długości ok. 72 m. Przy nim stanęły nowe domy, karczmy, waga, magazyny na kruszec, kuźnia, warsztat bednarski i ratusz wzmiankowany po raz pierwszy w 1792 r. W środku trzebińskiego Rynku znajdował się murowany, parterowy budynek sukiennic z ciekawą neogotycką attyką i dwoma gmerkami w kształcie chorągiewek, umieszczonymi po obu stronach budynku, zawierającymi datę 1716. W sukiennicach mieściło się dziewięć lokali sklepowych. Pierwotnie była to stacja dyliżansów na drodze wrocławskiej i być może „siedziba wagi trzebińskiej”, związanej z dystrybucją galmanu.