Urodził się w Chrzanowie w 1895 roku. W czasie 1 wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Jako oficer 6 Pułku Piechoty Legionów uczestniczył w walkach z Ukraińcami o Lwów. Został wtedy poważnie ranny. W wojnie z bolszewikami za udział w walkach o Mławę major Ocetkiewicz został przedstawiony do odznaczenia Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari klasy V.

W 1924 roku został mianowany podpułkownikiem. W czasie zamachu majowego był zastępcą komendanta miasta stołecznego Warszawy generała dywizji Stefana Suszyńskiego. Razem ze swoim przełożonym opowiedział się po stronie legalnych władz RP.

„Opowiedzenie się po stronie rządowej nie pozostało bez wpływu na dalszą karierę Ocetkiewicza. We wrześniu 1926 roku został on oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Numer I. Wkrótce potem mianowano go oficerem placu w Prużanach. Niełaska trwała prawie trzy lata. 28 stycznia 1929 roku Ocetkiewicz objął stanowisko dowódcy 56 pp w Krotoszynie. W tym też czasie awansował na pułkownika w korpusie oficerów piechoty" - pisał na łamach „Polski zbrojnej" Bartosz Zakrzewski.

Przed wybuchem II wojny światowej pełnił stanowisko dowódcy obrony przeciwlotniczej w Krakowie. W kampanii wrześniowej walczył m.in. w Dęblinie, Puławach i Tomaszowie Lubelskim.

Potem działał w konspiracji w Organizacji Orła Białego. W kwietniu 1941 roku został aresztowany przez Niemców i 26 czerwca wywieziony transportem z Krakowa do KL Auschwitz. Przebywał w nim pod fałszywym nazwiskiem Józef Czyżewski. Zginął 10 lipca 1941 roku rozstrzelany na dziedzińcu bloku numer 11 pod ścianą śmierci.