Strażacy przejmują koordynację akcji pomocy uchodźcom na krakowskim dworcu PKP

Napływ uchodźców na granicy nieznacznie zmalał, czas więc najwyższy na uporządkowanie akcji pomocowej i informacyjnej w Krakowie.

Wojewoda poinformował dziś, że Państwowa Straż Pożarna przejmie koordynację działań na dworcu kolejowym w Krakowie. To miejsce od kilku dni funkcjonuje na granicy kryzysu humanitarnego. Dzięki pracy wolontaryjnej, działaniu miasta i mieszkańców, pomocy udzielono już ok. 100 tys. osób. Wkradł się jednak w te działalnia niekontrolowany chaos.

Na dworcu będzie teraz jeden punkt żywieniowy dla uchodźców, aby sprostać podstawowym zasadom sanitarno-epidemiologicznym.

Straż będzie też nadzorować proces relokacji przybyszów z Ukrainy do mniejszych miast regionu, w których mieszkańcy na nich czekają.

- Będziemy przy pomocy wolontariuszy ich przekonywać do wyjazdu w inne, bezpieczne miejsca, przekonywać, że będą tam zaopiekowani, że Polacy się o nich zatroszczą także w innych miejscowościach - mówi Łukasz Kmita, wojewoda małopolski.

- Dworzec musi zachować bezpieczną przepustowość, np. na wpadek ewakuacji, dlatego ludzie nie mogą na nim koczować, choć wiemy, że to miejsce, to jest ich okno na świat. Wielu uchodźców jedzie dalej, np. do Niemiec. Niektórzy specjalnymi autobusami, gdyż pociągi są przepełnione. Ponad 4 tys. osób już tak opuściło Kraków - mówi Piotr Filipek, komendant wojewódzki PSP.

Na dworcu pracuje obecnie niezliczona liczba wolontariuszy. Ludzie zewsząd znoszą tam jedzenie. To cenne gesty, ale muszą wreszcie zostać uporządkowane, aby pomoc był efektywna.

PSP prosi, aby wolontariusze i inne osoby chętne do pomocy się rejestrowały i zapoznały z regulaminem. W przyszłym tygodniu będą dla nich specjalne kamizelki m.in. dla tłumaczy z j. rosyjskim i ukraińskim.

Kraków jest drugim po Warszawie miejscem w Polsce, gdzie uchodźcy chętnie się kierują. Znają nazwę i historię dawnej stolicy, kojarzą ją z dobrobytem. Ponadto wolą na razie przebywać n uchodźctwie w większych, dobrze skomunikowanych miastach. Mają też wielki problem z podejmowaniem decyzji, co dalej. Gdzie jechać, gdzie zostać, wracać?  Musimy ich w chwilach tego potwornego stresu rozumieć.