Święta bez telefonu

Czy to możliwe? Oceniając realnie, raczej nie. Nawet nie jestem pewna, czy komuś spodobają się życzenia, żeby na święta udało się zostawić telefon komórkowy gdzieś w kącie. No bo przecież komórka całą Wigilię będzie „pikać”, powiadamiając o kolejnych, napływających życzeniach. Wypada więc przeczytać, podziękować i odwzajemnić je.

Tylko czy na pewno trzeba i warto?

80 procent tych życzeń zostanie wysłanych automatycznie. Otrzymamy je tylko dlatego, że nasz numer był zapisany w kontaktach danej osoby. Często ich nadawca nawet nie ma świadomości, że nam je wysłał. Czy choć przez chwilę ta osoba o nas pomyślała? Czy te życzenie mają dla niej jakieś znaczenie?

Moim zdaniem odpowiedź na wszystkie te pytania brzmi: nie. Ja na takie życzenia z reguły nie odpowiadam (piszę z reguły, bo może kiedyś mi się zdarzyło).

Składanie życzeń to piękny zwyczaj i warto go pielęgnować. Niestety wysyłanie pocztą tradycyjnych, papierowych kartek praktykowane jest już bardzo rzadko. Zostaje nam jednak główny bohater tego felietonu: komórka. To miłe, gdy ktoś zadzwoni z życzeniami. Przyjemnie jest też przeczytać esemesa z życzeniami niepozostawiającymi wątpliwości, że są one nam dedykowane.

Pewnie już niedługo AI (sztuczna inteligencja) będzie personalizować te życzenia w naszych telefonicznych kontaktach (może nawet już jest to możliwe). Wtedy dużo trudniej będzie rozpoznać, czy życzenia wysłała nam maszyna, czy faktycznie napisał je Staszek, kolega z liceum.

Telefony komórkowe, choć to bardzo potrzebne i przydatne urządzenia, to wiąże się z nimi wiele problemów – nie tylko od święta.

Na koniec życzę Państwu, by te święta obfitowały w tyle ciekawych rozmów, radości i śmiechu, że nie będzie słychać dochodzących z komórki powiadomień.