Loewenfeldowie i powstanie Alei Henryka w Chrzanowie

Najważniejszą pamiątką architektoniczną po Loewenfeldach jest ich dawna rezydencja przy ul. Mickiewicza, mieszcząca główną siedzibę Muzeum. Budynek został wzniesiony pomiędzy 1782 a 1786 r., zatem jeszcze w czasach Ossolińskich i stanowił część większego zespołu dworskiego.

Rodzina Loewenfeldów zaadaptował ten obiekt na swoją rezydencję, ponieważ stojący nieopodal, nieistniejący już dzisiaj dwór znajdował się w złym stanie.

Z Henrykiem Loewenfeldem wiąże się wytyczenie Alei Henryka, której nazwa upamiętnia właśnie jego imię. Na przełomie XIX i XX w. miasto zaczęło się rozwijać w południowym kierunku. Historia sięga jednak nieco głębiej. Kiedy w 1856 r. przeprowadzono przez Chrzanów linię kolei północnej, miasto zyskało tylko niewielki przystanek osobowy przy Kościeleckiej (aktualnie 29 Listopada). Były wszakże starania, żeby wybudować duży dworzec, również dla ruchu towarowego. Władze Chrzanowa proponowały jego umiejscowienie na gruncie gminnym między Kościelecką a Kadłubek. Trwały przepychanki z zaborcą. W 1867 r. Austriacy zgodzili się, żeby istniejący przystanek przy Kościeleckiej otrzymał mały budynek. Ostateczną decyzję o lokalizacji nowego dworca osobowo-towarowego podjęto w 1883 r. Został usytuowany właściwie na końcu Chrzanowa. Mieszkańcy mieli problem, jak tam się dostać. Chodziło o wykonanie wygodnego traktu komunikacyjnego. Z tego powodu wyznaczono obecną Al. Henryka, do czego przyłożył się Henryk Loewenfeld, przekazując i sprzedając na ten cel swoje tereny.

Aleja Henryka prowadzi również do osiedla Stara Huta, którego nazwa także wiąże się z Loewenfeldami. Przy dzisiejszej ul. Stara Huta 3-7 funkcjonowała krótko huta żelaza – inicjatywa Emanuela Loewenfelda z II poł. XIX w.

Przy ul. Sokoła 8 (do 1911 r. ul. Małgorzaty) mieściła się dawna ochronka dla małych dzieci, którą wspierali Loewenfeldowie. Aktualnie działa tam Fundacja Brata Alberta.

Na cmentarzu parafialnym w Chrzanowie stoi kaplica grobowa Loewenfeldów, ukończona w 1900 r. Piękny przykład neoklasycyzmu.