Janina Woynarowska: 45. rocznica tragicznej śmierci pielęgniarki o wielkim sercu

Dokładnie 45 lat temu w wypadku samochodowym w Krakowie zginęła Janina Woynarowska z Chrzanowa, pielęgniarka i działaczka społeczna oraz kandydatka na ołtarze.

Janina Woynarowska urodziła się 10 maja 1923 r. w Piwnicznej. Jej matka zmarła podczas epidemii tyfusu i została pochowana w Istebnej. Mała Janka wychowywała się w Chrzanowie. Została adoptowana przez rodzinę Woynarowskich. Ojciec, Kazimierz Strzemię Woynarowski był przedwojennym pułkownikiem i doktorem nauk medycznych. Był prezesem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Chrzanowie. Matka, Maria Twaróg, opiekowała się biednymi rodzinami, samotnymi matkami, ubogimi wdowami i sierotami.

W latach 1936-1939 Janka uczęszczała do Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego im. Michaliny Mościckiej w Chrzanowie. Po jego ukończeniu postanowiła poświecić się pielęgniarstwu. Studiowała zaocznie na Wydziale Psychologii I Filozofii Chrześcijańskiej, gdzie uzyskała tytuł magisterski. Była cenioną pielęgniarką w Chrzanowie za wiedzę medyczną i wielką dobroć. Bezinteresowna pomoc chorym stawała się z każdym rokiem coraz większą pasją jej życia.

Zajmowała się ludźmi opuszczonymi, niechcianymi, starymi oraz samotnymi matkami. Organizowała dla nich pomoc materialną i duchową. A także turnusy rekolekcyjne - wypoczynkowe przy sanktuarium maryjnym w Płokach. Przez pewien czas Janina Woynarowska była przełożoną pielęgniarek w Przychodni Obwodowej w Chrzanowie i powiatową instruktorką pielęgniarek. Już w tamtych latach przyczyniła się do powstania Domu Samotnej Matki. Jako kurator w Ośrodku adopcyjnym pośredniczyła w odnajdywaniu rodziców zastępczych dla pozostawionych dzieci.

Za pracę zawodową i społeczną otrzymywała dyplomy i odznaczenia, w tym Złoty Krzyż Zasługi dla Ziemi Chrzanowskiej i Krakowskiej. Nie zawsze spotykały ją życzliwość i wyrazy uznania. W 1969 r. jadąc karetką do jednego chorego "ośmieliła" się drugiego chorego po amputacji obu nóg zabrać na jego prośbę do klasztoru leżącego przy trasie przejazdu.

Została przez to zwolniona z dotychczasowego miejsca pracy, ale poszerzyła krąg działań charytatywnych do całej Archidiecezji Krakowskiej. Kochała muzykę i literaturę, a przede wszystkim poezję. Była autorką licznych tekstów poetyckich, które ogłaszała drukiem w prasie katolickiej. Jak wspominają ci, którzy ją znali, siłę do wytężonej pracy czerpała z uczestnictwa w codziennej mszy świętej.

24 listopada 1979 r. w Krakowie uległa wypadkowi samochodowemu. Zmarła tego samego dnia. Pięć dni później pochowano ją na cmentarzu w Chrzanowie. Jej pogrzeb był manifestacją mieszkańców, którzy pragnęli oddać jej hołd za dobro, które czyniła przez cale życie.

Wielki człowiek o wielkim sercu - powiedział o niej na mszy pogrzebowej bp Jan Pietraszko.

Na grobie, który jest stale nawiedzany, widać kwiaty i świece. Pamięć o niej jest żywa. Jest kandydatką na ołtarze.

Na otwarcie jej procesu beatyfikacyjnego Watykan zgodził się w 1999 roku. Watykańska część procesu rozpoczęła się w 2007 roku. W 2022 roku Papież Franciszek zatwierdził dekret o heroiczności cnót Służebnicy Bożej Janiny Woynarowskiej. Do beatyfikacji potrzebny jest teraz cud przypisywany jej wstawiennictwu.

Z okazji 45. rocznicy śmieci „Janki”, jak ją powszechnie nazywano, w niedzielę 24 listopada o godz. 16 w jej parafialnym kościele św. Mikołaja w Chrzanowie zostanie odprawiona msza św. w intencji jej beatyfikacji. Po jej zakończeniu młodzież oazowa zaprasza na program poświęcony pamięci oddanej pielęgniarki.