Jako trzylatka, po rozwodzie rodziców, wraz z bratem ruszyła pociągiem z Kalifornii na Zachodzie do Arkansas na głębokie Południe, do babci. Zresztą podobną drogę dzieci przebywają jeszcze kilkukrotnie, zmieniając miejsce zamieszkania, nim dorosną.

Obserwujemy więc losy małej dziewczynki w grupie wykluczonych, acz konserwatywnych, na rasistowskim Południu oraz jej kontakt z dużo bardziej liberalnym światem Zachodu. Jednak to w szorstkim Arkansas Maya, za sprawą wspaniałej nauczycielki, odkrywa poezję.

Jej historia z jednej strony jest podobna do wielu, ale z drugiej strony jednak inna i wyjątkowa.
Książki pożerałam namiętnie od trzeciej klasy podstawówki, ale po raz pierwszy trafiłam na historię, która przemówiła do samego serca mnie. Byłam zdumiona. Jak to możliwe, że ta autorka, Maya Angelou, miała te same doświadczenia życiowe, te same uczucia, tęsknoty i spostrzeżenia co biedna, czarna dziewczyna z Missisipi - co ja - napisała w przedmowie Oprah Winfrey.

Ale ta książka to nie tylko doświadczenia i emocje, to też doskonały obraz Ameryki lat 30-40 XX wieku. Obraz, który pomaga zrozumieć ten kraj.