@jendrek - i takie przypadki się zdarzają. Tylko widzisz. Mnie to ani ziębi, ani parzy. Żyję swoim życiem - nie patrzę, co robią inni. Miłego dnia :)

Pewnie obie Panie mają rację. Mój już nieżyjący sąsiad pod koniec lat 80' dostał skierowanie da sanatorium, Ciechocinek albo to było Busko-Zdrój To sanatorium mu się należało, jak pieskowi buda. Pracował w ZM, na "dwójce" - przy elektrolitycznym wytopie aluminium. Praca nad wyraz szkodliwa i nie lekka. Po powrocie podzielił się wrażeniami, a był pierwszy raz w życiu - mimo słusznego wieku. Opowiadał, co tam te chłopy i baby potrafią nawyprawiać. Libido (sasiad użył terminu "popęd") nagle zaczęło im wzrastać, a w oczach mieli te ogniki, co to potem pani poseł Beger nazwała kurwikami.. Tenże sąsiad nie mógł się temu nadziwić, chociaż u niego to libido także wzrosło. Jaki był epilog tego sanatoryjnego wypadu? Sąsiad wypoczął i był zadowolony z pobytu - bo to dla niego był inny świat. Natomiast dla tego kolegi to już niekoniecznie. Po tygodniu do domu tego jego kolegi przyjechała szykowna pani. Pani domu, czyli żonie tego kolegi, zaproponowała kilka tysięcy dolarów. A dolar wtedy był w cenie, bo była hiperinflacja. Ta żona, nieświadoma niczego, zapytała - czym zasłużyła na te "darmowe" kilka tysięcy dolców. Nieznajoma pani okazała się być towarzyszką sanatoryjną jej męża,. A te dolary to za odsprzedanie jej swojego męża. Jak to usłyszała ta w gruncie rzeczy wiejska kobita, to tę sanatoryjną towarzyszkę męża wyszarpała solidnie za kudły, dolców nie wzięła, a potem swojemu chłopu skuła pysk i kazała mu zabierać się z ich domu. Nie znam dalszych losów tej historii, ale mi było wiadomym - że jego kolegom w pracy bardzo zaimponował ten ich sanatoryjny kuracjusz Nie dość, że miał okazję zmienić sobie kobite, to jeszcze za niego chciała zapłacić w dolarach. Szczerze mu zazdrościli.

@Mieszkanka11 - 21 dni, 54 zabiegi z możliwością po konsultacji lekarskiej dokupienia innych, nie wskazanych przez lekarza. Zabiegi zaczynały się od 7 i mniej więcej kończyły najpóźniej koło 14. Tak więc później czas wolny, najczęściej odpoczynek na tężniach. Pogoda dopisała, więc czas wykorzystaliśmy maksymalnie. Bo i na rowerach udało się pojeździć. Bardzo dobre wyżywienie. W weekendy wycieczki (odpłatne) w okoliczne lub nieco dalsze miejscowości. Tak, jak pisałam wcześniej - z kilkoma osobami (z naszego stolika) utrzymujemy kontakt do dnia dzisiejszego. Na dansingi nie chodziliśmy - to nie nasza bajka. Jechaliśmy w konkretnym celu i ten cel zrealizowaliśmy. Każdy widzi to, co chce widzieć.

Żaden błąd, byłam raz widziałam jak to wygląda i dla mnie to podły żart, a nie leczenie...i nie nie są przekoloryzowane. Może ty po prostu miałaś farta, że trafiłaś w miarę normalnie.

Kasiu, z czyim mężem tam byłaś ?:)

@Mieszkanka11 - i wiele z tych historii jest mocno przekoloryzowanych. Co do Twojej odmowy (rozumiem, że odmówiłaś) sanatorium - popełniasz błąd.Taki wyjazd i zabiegi to również i profilaktyka. A nie tylko leczenie. U nas niestety profilaktyka w powijakach.

Akurat dostać skierowanie jest wybitnie prosto, ja uważam się za w miarę zdrową osobę nie potrzebującą sanatorium, a już kilkukrotnie proponowano mi skierowanie. Powiedziałabym, że marginalne przypadki to są właśnie ludzie faktycznie potrzebujący sanatorium dla podratowania zdrowia, a niestety większość to ludzie nauczeni, że państwo "daje" to korzystać ile wlezie... A malkontenci czy nie historie,które opowiadają co się tam dzieje to wstyd aż powtarzać.