Henryk Uziembło jako dwudziestolatek był zafascynowany sztuką użytkową. Gdy miał trzydzieści lat był postrzegany jako mistrz nastrojowego pejzażu, a gdy skończył czterdzieści, stał się znany jako malarz batalista, dokumentujący szlak bojowy Legionów. Jakoś tak się układało, że nie doceniano jego portretów. Krytycy nie wychwalali obrazów z wizerunkami wiejskich dziewcząt, ale ich widokiem mogli się cieszyć zwykli odbiorcy sztuki, którzy mieli szanse podziwiać portrety autorstwa Uziembły powielone w postaci pocztówek.