Objawy, które wymagają konsultacji z neurochirurgiem

Objawy, które wymagają konsultacji z neurochirurgiem, są bardzo zróżnicowane. Wiele chorób leczonych neurochirurgicznie daje w początkowej fazie subtelne, a przy tym nieswoiste objawy: zmęczenie, intensywny ból głowy, chwilowe problemy z pamięcią. Najczęściej pacjenci nie są w stanie zinterpretować ich samodzielnie i kierowani są do neurochirurga po konsultacji z lekarzem internistą czy neurologiem.

Wśród objawów, które mogą stanowić wskazanie do wizyty u lekarza neurochirurga najczęściej wymienia się:

• występujące w różnych porach doby bóle głowy nieustalonego pochodzenia;
• niepokojące, powtarzające się zawroty głowy;
• częste omdlenia i zasłabnięcia;
• bóle o mocnym nasileniu, których przyczyny są trudne do ustalenia (np. niezwiązane ze stresem, zmianami pogody czy innymi chorobami);
• drętwienie kończyn;
• nawracające, oporne na leczenie bóle kręgosłupa oraz rąk i nóg;
• ograniczenie ruchomości, a także niedowłady kończyn;
• inne dolegliwości związane z narządem ruchu, których przyczyną nie są choroby ortopedyczne czy kontuzje.

Neurochirurg może również ustalić przyczynę zaburzeń funkcji poznawczych pacjenta (koncentracji, pamięci, rozumienia czy myślenia), a także zaburzeń wzroku oraz słuchu.

Jakie choroby leczy neurochirurg?

Dziedzina medycyny, jaką jest neurochirurgia, diagnozuje choroby centralnego układu nerwowego (OUN), czyli mózgowia oraz rdzenia kręgowego, a także obwodowego układu nerwowego (zwojów nerwowych i nerwów). Do najczęściej rozpoznawanych chorób należą:

• dyskopatie (szyjne, lędźwiowe, odcinka piersiowo-lędźwiowego kręgosłupa);
• urazy kręgosłupa i rdzenia kręgowego;
• zmiany nowotworowe w obrębie układu nerwowego, w tym guzy mózgu i kręgosłupa;
• krwiaki wewnątrzczaszkowe;
• nadciśnienie wewnątrzczaszkowe;
• złamania kości czaszki;
• urazy czaszkowo-mózgowe;
• wodogłowie;
• przepukliny mózgowo-rdzeniowe;
• uszkodzenia nerwów obwodowych.

Jak przebiega wizyta u neurochirurga?

Podczas pierwszej wizyty u specjalisty, neurochirurg przeprowadza wywiad z pacjentem, podczas którego pyta nie tylko o dolegliwości, ale również przebyte choroby, metody ich leczenia, czy przyjmowane w przeszłości i obecnie leki. Zapoznaje się także z dokumentacją medyczną i przeprowadza proste badanie neurologiczne, stwierdzające obecność objawów oponowych, odruchów, czucia powierzchownego oraz głębokiego, a także zborności ruchów pacjenta.

Podczas pierwszej wizyty pacjent może spodziewać się skierowania na badania obrazowe i laboratoryjne: morfologia krwi, badanie ogólne moczu, ale także badania biochemiczne krwi czy endokrynologiczne. Podstawą diagnostyki neurochirurgicznej są badania obrazowe, takie jak rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa, ale także RTG czy ultrasonografia.

Neurochirurgia – metody leczenia

Neurochirurgiczne metody leczenia należą do inwazyjnych. Stosuje się je najczęściej wtedy, kiedy farmakoterapia czy zalecana dotąd rehabilitacja nie przynoszą skutków. Mogą to być np. stabilizacja dysków kręgowych implantem, endoskopowe usunięcie przepukliny dysku, czy przezskórne cementowanie trzonu kręgosłupa. Te zabiegi stosuje się zwykle w znieczuleniu miejscowym i są małoinwazyjne. Do rozległych i wykonywanych w sedacji, należą operacje dysków szyjnych czy lędźwiowych, obejmujące usunięcie zmian nowotworowych w obrębie kanału kręgowego, a także operacje złamań kości czaszki, usunięcia krwiaków wewnątrzczaszkowych czy operacje wodogłowia .

Po zabiegach i operacjach może zostać wdrożona zarówno rehabilitacja, jak i farmakoterapia.