53-letnia Pam Bales (niezawodna Naomi Watts) jest ratowniczką górską dotkniętą osobistą tragedią rodzinną. Straciła dwie piękne córeczki. W kolejną smutną rocznicę ich śmierci postanawia wybrać się na samotną wyprawę w góry, mimo że to listopad, a pogoda w każdej chwili grozi załamaniem. Ogromna burza śnieżna przychodzi w momencie, kiedy Pam prawie wspięła się na szczyt. Kobieta wpada w szczelinę i cudem się niej wydostaje. Na szczycie spotyka młodego mężczyznę w hipotermii na skraju życia i śmierci. Pam postanawia sprowadzić go na dół, ryzykując własnym życiem.
Szumowska dosłownie przenosi nas na górską wyprawę. Skupienie kamery na jednej bohaterce połączone ze znakomitymi zdjęciami Michała Englerta i nienachalnymi efektami specjalnymi powoduje, że odczuwamy tak jak Pam ziąb, lęk, desperację i znużenie.
Znakomitemu aktorstwu, zdjęciom i reżyserii niestety nie dorównuje tylko poprawny scenariusz. To bardziej hołd złożony bohaterce niż opowieść psychologiczna, którą dotąd interesowała się reżyserka. Ale może ta poprawność to wysoka cena za debiut w Stanach?
Może w kolejnych amerykańskich produkcjach Szumowska bardziej będzie mogła pokazać swój pazur?