Po dzisiejszym dnie trzebińskiego Balatonu jeździła wąskotrówka. Kto wie dokąd?

Pani Alicjo! ...znajdujacemu znajdującego... oraz ....z nimi z nami...

znajdowało SIĘ

Jeśli dobrze pamiętam z opowieści to w zlikwidowanym już zbiorniku, gdzie ZSO Górka wylewał swoje chemikalia poprodukcyjne pierwotnie był wylot ze sztolni, która prowadziła właśnie do kamieniołomu. Czyli tory szły z Balatonu tunelem wykutym w skale i wychodziły pod zakładem w późniejszej niecce jeziorka chemicznego. Po zakończeniu eksploatacji kamieniołomu, sztolnia ta została od jego strony zabetonowana tamą. I od tego czasu zaczęło się gromadzenie w zbiorniku od strony zakładu chemikaliów. Po latach z jednej strony (górnej) był zbiornik pełen chemii, a z drugiej kamieniołom wypełniony krystaliczną wodą czyli Balaton, ciecze te oddzielała jedynie tama w sztolni. Tamę tę od strony Balatonu można było zbadać ale od strony jeziorka z chemią już nie. Istniało więc ryzyko, że beton jest w tak złym stanie, że może pęknąć i wtedy zbiornik górny wleje się do Balatonu. Po usunięciu cieczy z chemicznego jeziorka, odpompowano ją również ze sztolni i dostano się do tamy. Ze zdjęć jakie widziałem okazało się, że zarówno sztolnia jak i sama tama były w całkiem dobrym stanie, a właśnie na dnie sztolni na zdjęciach podczas likwidacji, można było zobaczyć tory wiodące w stronę Balatonu. Przełom gdzieś te zdjęcia ma bo również je publikował :) Ot taka historia :)

Na tej mapie z połowy dziewiętnastego wieku jest już zaznaczony kamieniołom

https://mapire.eu/en/map/europe-19century-secondsurvey/?bbox=2165523.961768526%2C6474066.637472216%2C2167243.794904942%2C6475738.697465954&layers=158%2C164

Tor wjazdowy do kamieniołomu od strony mostu rozdzielał się na trzy. Na lewo do sztolni. Na prosto na niższy poziom. Koleby były opuszczane i wyciągane pochylnią za pomocą liny kołowrotu. Na prawo wzdłuż południowego i wschodniego ociosu wyrobiska. Ten właśnie tor widoczny jest na zdjęciu. Zaraz za rozgałęzieniem, wzdłuż niego,była zajezdnia lokomotyw i kilka budynków (prawdopodobnie magazyny, szatnie,biura). Trakcji elektrycznej i elektrowozów nie pamiętam, ale to co piszę dotyczy lat 1958/59. Pamiętam parowozik, a następnie lokomotywkę spalinową, które ciągnęły koleby z wapieniem do Wapiennika przy ul.Pułaskiego. W budynku, w którym jest dziś sklep "Szejk" były biura Wapiennika. Obok budynku była szeroka brama samochodowo-kolejowa(wąskotorowa).

Widziałem i pamiętam jak z budynku przy moście wyciągali i ładowali na samochód stalowy zbiornik na sprężone powietrze. Budynek miał charakterystyczne wielkie drzwi i okna z wieloma małymi szybkami. Było to zabezpieczenie na wypadek wybuchu zbiornika w sprężarkowni. Wtedy wylatywałyby szybki a budynek nie byłby uszkodzony wybuchem. Zajezdnia lokomotyw była po lewej (północnej) stronie toru odgałęźnego w prawo. Powyżej obecnego parkingu na szczycie góry był punkt obserwacyjny, betonowa altana. Stamtąd, jak i w innych kamieniołomach, obserwowano efekty odstrzału. Przed lokomotywką spalinową na 100% był parowozik. Po szkole chodziliśmy na Boisko Harcerskie grać w piłkę. Ok. godz 13.30 jechał skład 10 koleb do Wapiennika. Czekaliśmy i wskakiwaliśmy na ramy koleb. Jak maszynista s nie zauważył, nie stanął i nas nie pogonił, dojeżdżaliśmy do ul. Pułaskiego. Z takich ciekawostek. Do Kamieniołomu chodziłem z kolegą z klasy, zresztą nie tylko ja. Jego ojciec tam pracował. Chodziliśmy po druty zapalnikowe. Były one izolowane kolorowym
miękkim igielitem. Wtedy to była nowość. Ściągało się izolację z drutu i z niej wyplatało dwukolorowe breloczki do kluczy. Początkowo dostawaliśmy takie wybrane z urobku, brudne i porysowane. W miarę wzrostu popytu, można było kupić od górników strzałowych, nowe jeszcze fabrycznie złożone druty, ucięcie od strony zapalnika. Cena wahała się od 0.50 do 1 zł w zależności od długości drutu. Wypleciony breloczek można było sprzedać za 2 złote. Przebicie 400%. Pamiętam również wizyty milicjantów w szkole w związku z wejściem kilku uczniów na załadowaną do odstrzału ścianę i zerwania drutów zapalnikowych. Wrzucenia do kamieniołomu naboju artyleryjskiego 100mm wyciągniętego z mnicha między 1 i 2 stawem licząc od szkoły.

Pamiętam, że dźwignie zaworów były zablokowane w pozycji zamkniętej uchami kłódek .Aby otworzyć zawór i puścić sprężone powietrze trzeba było otworzyć kluczem i zdjąć kłódkę. Chcieliśmy..... ale kłódki były grube i solidne.