Projekt rewitalizacji Alei Henryka w Chrzanowie

Gmina wybrała ofertę trzebińskiej firmy A4 Projekt, która – jako jedyna – wystarowała w przetargu. Cena – 371 tys. zł.

Dopóki nie zostanie wykonana dokumentacja projektowo-kosztorysowa, nie dowiemy się m.in. tego, ile trzeba wydać pieniędzy, aby Aleja Henryka odzyskała blask.

Wcześniej były cztery przetargi. Dwa razy zostały wyłonione firmy, ale nie podpisały umów.

- Największym problemem jest pajęcza sieć starych mediów pod aleją, które wymagają przebudowy i chyba to przeraża firmy projektowe – mówił na jednej z tegorocznych sesji rady miejskiej burmistrz Chrzanowa Robert Maciaszek.

Dlatego w piątym przetargu inwestycja została podzielona na dwa etapy przewidujące dwa oddzielne pozwolenia na budowę. Od Starej Huty do Słowackiego i od Słowackiego do Mickiewicza.

Przy pracach ziemnych nie obejdzie się bez obecności archeologów. Ten nadzór na pewno znacznie wydłuży wszelkie roboty. Niewykluczone, że badacze przeszłości miasta coś przy okazji odkryją.

Historia Alei Henryka sięga XIX w. Kiedy w 1856 r. przeprowadzono przez Chrzanów linię kolei północnej, miasto zyskało tylko niewielki przystanek osobowy przy Kościeleckiej (aktualnie 29 Listopada). Były wszakże starania, żeby wybudować duży dworzec, również dla ruchu towarowego.

Władze Chrzanowa proponowały jego umiejscowienie na gruncie gminnym między Kościelecką a Kadłubek. Trwały przepychanki z zaborcą.

W 1867 r. Austriacy zgodzili się, żeby istniejący przystanek przy Kościeleckiej otrzymał mały budynek. Ostateczną decyzję o lokalizacji nowego dworca osobowo-towarowego podjęto w 1883 r. Został usytuowany właściwie na końcu Chrzanowa. Mieszkańcy mieli problem, jak tam się dostać. Chodziło o wykonanie wygodnego traktu komunikacyjnego.

Z tego powodu wyznaczono obecną al. Henryka, do czego przyczynił się Henryk Loewenfeld, przekazując i sprzedając na ten cel swoje tereny.