Taki dzień zdarza się raz na sto lat - mówił jubilat, któremu pogody ducha, optymizmu i znakomitej pamięci niejeden mógłby pozazdrościć.

Pan Wojciech urodził się 5 listopada 1923 roku, jako najstarszy z czwórki rodzeństwa. Jego młodsi bracia już nie żyją. On doczekał się pięknego jubileuszu.

- Sam nie wiem, jak ten czas zleciał i jak tego doczekałem. Cieszę się ogromnie, bo taki dzień zdarza się raz na sto lat - śmiał się Wojciech Krzemiński, któremu pogody ducha, optymizmu i znakomitej pamięci niejeden mógłby pozazdrościć.

Przyznaje, że obecnie jedynie nogi odmawiają mu posłuszeństwa, choć w tym roku jeszcze sam kosił ogród. Co ciekawe, do czytania książek i gazet nie potrzebuje okularów.

Od dziecka mieszkał w Dulowej. Naukę w gimnazjum przerwał mu wybuch II wojny światowej. Pan Wojciech miał wtedy niespełna 16 lat.

Jego rodzinny dom zajęli Niemcy, a później Rosjanie. W czasie wojny pracował przy wycince drzew w pobliskiej Puszczy Dulowskiej.

Po 1945 roku znalazł zatrudnienie na kolei. Pracował w Krakowie w dziale księgowości. Mieszkał wówczas w stolicy Małopolski. Po przejściu na emeryturę zamieszkał ponownie w rodzinnym domu. Pan Wojciech nigdy się nie ożenił i wciąż jest kawalerem.

- To ja już znam sekret tych stu lat - żartował burmistrz Trzebini Jarosław Okoczuk.

W poniedziałek wraz z zastępczynią kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w Trzebini Agnieszka Oczkowska oraz sołtyską Dulowej Dorota Kołodziejska złożył życzenia urodzinowe najstarszemu mieszkańcowi Dulowej.

[WIDEO]8272[/WIDEO]