Muzyka jest dla mnie jak powietrze

Z ARCHIWUM TYGODNIKA „PRZEŁOM". Anna Ciupek z Regulic wydała w lecie debiutancką płytę. Piosenki, jakie się na niej znalazły, powstawały przez dziesięć lat. Na okładce debiutanckiego wydawnictwa AnnCee (czyt. Ensi), bo pod takim pseudonimem działa, jest rozbita klepsydra jako symbol przemijania. Jak zapewnia, muzyka jest tym, co trzyma ją przy życiu.

Marek Oratowski: Muzyka towarzyszy pani od dziecka. Jak się to zamiłowanie wyrażało w kolejnych etapach życia?
Anna Ciupek: Już w przedszkolu bardzo chętnie śpiewałam i występowałam. W 2007 roku, gdy miałam 12 lat, razem z kuzynką nagrałam w wakacje przy pomocy podarowanego na urodziny zestawu do karaoke płytę z coverami. Między innymi zaśpiewałam utwory „Kultu” i „Myslovitz”. Nauczyłam się potem grać na gitarze i ukulele. Przez pewien czas występowałam w eventowym zespole „Experyment”.

Utwór otwierający płytę to historia kogoś znajomego?
- Tytułowa piosenka „Szanuj” powstała na potrzeby spektaklu profilaktycznego w 2014 roku, gdy chodziłam jeszcze do Zespołu Szkół Techniczno-Usługowych w Trzebini. To historia kobiety, która zaniedbała badania profilaktyczne i po półrocznej chorobie zmarła na raka. Akurat bezpośrednio się nie znałyśmy, ale to autentyczna historia. Pomyślałam, że właśnie na tej piosence będę budować swoją płytę. Przy czym moje życie się na tyle skomplikowało, że jej wydanie mocno przesunęło się w czasie. Między innymi dlatego, że otworzyłam firmę z branży beauty i prowadząc salon kosmetyczny na swoją pasję miałam trochę mniej czasu. Dzięki motywacji i zaangażowaniu managera, w ekspresowym tempie powstał dwupłytowy album wydany przez firmę Promedia z Łodzi. Pracę nad nim zaczęliśmy w marcu, a skończyliśmy dokładnie w mojej imieniny, czyli 26 lipca.

Wymowa wielu piosenek nie jest zbyt optymistyczna.
- Dlatego dla kontrastu drugą płytę otwiera piosenka „Walka” opowiadająca historię kobiety, która wygrała walkę z chorobą. W wykonywanych przeze mnie utworach chodzi nie tylko o to, żeby słuchać, ale i usłyszeć to, co mam do przekazania. Mam na myśli teksty będące zapisem mojego życia. Składają się na niego też traumatyczne przeżycia, jak choćby śmierć w krótkim odstępie czasu dwóch bliskich mi osób - babci i taty. Płytę nr 1 zamyka utwór "Smutne powroty", dedykowany mojemu tacie. Słychać w nim jego głos dzięki archiwalnym zapiskom z testów łączności radia CB, które wykonywał właśnie z moim menadżerem.

Te pani teksty kręcą się głównie wobec relacji damsko-męskich.
- Piosenki są rodzajem takiego mojego pamiętnika obejmującego ostatnie 10 lat życia. W dużym stopniu uczuć. Muzyka jest tym, co trzyma mnie przy życiu, w którym wiele przeszłam. Dzięki niej wyrażam swoje emocje i przez to siebie. Mam nadzieję, że każdy, kto posłucha tych piosenek, znajdzie w nich temat do osobistych przemyśleń. Aby powstał utwór najpierw potrzebuję podkład muzyczny, by do niego napisać słowa. Podkład dostaję od mojego menadżera i producenta Marcina Bełzy z Trzebini, który jest doświadczonym pianistą z ponad 30-letnim doświadczeniem i ma swoje studio. Korzystamy też z podkładów innych producentów. Był przyjacielem mojego taty, a obaj poznali się przez CB-radio. Oprócz muzyki łączy nas też miłość do kotów. Z reguły teksty najczęściej piszę nocą. Wtedy w ciszy i samotności przychodzi wena. Zresztą głównie w nocy nagrywaliśmy także płytę. Na pewno pisanie na siłę nie jest dobre, bo mogą wyjść z tego głupoty. Mam bardzo dużo tekstów zapisanych na dysku, z których być może powstanie kolejna płyta.

W warstwie muzycznej są klimaty reggae, jest pop czy ulubiony przez panią rap.
- Rap jest mi bliski, ale nie chciałabym być uznawana za wokalistkę skupiająca się na tym jednym gatunku. Mimo że mam dobrą dykcję, mogę mówić bardzo szybko, co jest podstawą w rapowych utworach, mieszam różne gatunki i style i jest to przemyślane działanie. Połączenie dwóch różnych gatunków można usłyszeć w utworze "Powiedz czy będziesz", który doprowadził nas ostatnio do finału w konkursie wokalnym.

Co oznacza rozbita klepsydra trzymana przez panią na okładce?
- To symbol kruchości naszego życia i przemijania. Pierwotny zamysł była taki, bym trzymała w jednej ręce klepsydrę, a w drugiej znicz. Bo gdy przesypie się piasek w klepsydrze, to życie się kończy i zapalane są znicze. Ostatecznie Dariusz Kolincio, fotograf i grafik projektujący okładkę stwierdził, że zostaniemy przy samej klepsydrze, w której przypadkowo ubiła się część. Zostawiliśmy ją właśnie w takiej formie, z wysypującym się piaskiem, żeby wzmocnić efekt przesłania o przemijaniu. Moja postać na okładce albumu rozsypuje się w pył, co nawiązuje do cytatu "Z prochu jesteś i w proch się obrócisz". .

W planie ma pani koncerty, by lokalna publiczność poznała materiał z płyty?
- Tak, ale na razie jesteśmy na etapie promocji albumu. Wykorzystujemy do tego prasę, ale także media społecznościowe – Facebook, Instagram, Tiktok. Na Tiktoku razem z Marcinem robimy często transmisje na żywo, podczas których śpiewam i rozmawiam z ludźmi. Zgromadziła się wokół nas fajna grupa osób. Mam możliwość, by opowiedzieć o kulisach powstawania poszczególnych piosenek z płyty. Może w przyszłości powstanie jakiś teledysk. To jednak kosztowna sprawa.

Rodzina, przyjaciele i znajomi wspierają?
- Tak, cieszą się podziwiają i szanują to, co robię. Nie spotkałam się od nich z negatywnymi głosami na mój temat. Część osób nawet specjalnie założyło media społecznościowe po to, by śledzić moje wokalne poczynania.

Płytę AnnCee, czyli Anny Ciupek, można kupić w sklepie muzycznym „Muzyk” przy ulicy Krakowskiej 26 w Chrzanowie, bezpośrednio u artystów lub online. Piosenki (całe lub we fragmentach) można usłyszeć na YouTube na kanale AnnCee. Artystka udziela się też w mediach społecznościowych: na Facebooku, Tiktoku oraz Instagramie.

Archiwum Przełomu nr 42/2024