Dostawca eternitu - F. Trębacz, mający swoją firmę w Karniowicach, polecał oryginalny eternit, którego rakotwórczych własności jeszcze wtedy nie znano. Według dostawcy był najtańszym i najlepszym pokryciem dachowym. Podobno materiał na pokrycie dużego budynku można było przywieźć jedną furmanką. Lekkość eternitu ułatwiała nie tylko transport, ale także montaż.

Wystarczały cienkie krokwie, a w starych budynkach nie było potrzeby zmieniać oryginalnej konstrukcji więźby dachowej.

W ogłoszeniu prasowym ostrzegano także przed tanimi podróbkami. Prawdziwe płytki były wyraźnie oznaczone słowem „Eternit". Pozostałe materiały miały podobno o wiele gorsze własności, były kruche i przemakały.

Trębacz nie był jedynym przedsiębiorcą wykorzystującym kościoły czy plebanie do reklamy. Do promocji eternitu wykorzystano także kościół w Płazie, gdy w latach trzydziestych ubiegłego wieku zmieniano tam pokrycie dachu.
(LS)
Przełom nr 7 (1282) 15.2.2017