Okres przedwyborczy to czas, kiedy niejeden ze zwykłych zjadaczy chleba, czy inny przeciętny Kowalski przeciera ze zdumieniem oczęta, widząc u swych drzwi kogoś, kogo ostatnio widział... przed czterema laty i zdążył zapomnieć o jego istnieniu.

Wyznawca sekty? Domokrążny handlowiec? Zbieracz złomu? Bezdomny włóczęga po kawałek chleba? Gorzej, toż to radny, któremu właśnie kończy się kadencja. Szkoda, że często jest to ktoś, komu wydaje się, że wystarczy podreptać od drzwi do drzwi, przymilnie się uśmiechając, ponarzekać, poplotkować i już ma się nasz głos w kieszeni. A to wszystko niezależnie od dokonań i zaangażowania w sprawy społeczności, dzięki której został wybrany.

Jako że my - Polacy, lubimy narzekać, lamentować, z podziwu godnym uporem oddajemy głosy na takich ludzi, chyba tylko dlatego, żeby zapewnić sobie obiekt narzekań na kolejne kilka lat. Nie daj Boże, wybralibyśmy kogoś, kogo musielibyśmy pochwalić, a tego nasza natura mogłaby zwyczajnie nie znieść.

Więc dla spokoju własnego sumienia, nie odganiajmy owych zombie kijem od drzwi, bo na pewno powiedzą nam to co chcemy usłyszeć. Nie rozliczajmy ich zmarnowanej kadencji, wszak obiecują że tym razem to już NA PEWNO:) Nie rzucajmy kamieniem, sami nie będąc bez grzechu. Cytując klasyka "polskość, to nienormalność". Tkwijmy więc w naszym małym piekiełku, demony wrócą... za cztery lata, na pewno.

Pochwały przyznane za posta: 4