Psychoterapeuta nie ocenia, nie krytykuje i nie daje rad. W swojej pracy korzysta z wiedzy oraz teorii, którą dobiera adekwatnie do rozpoznania i trudności pacjenta, nigdy odwrotnie. Czyli najpierw pacjent, potem metoda leczenia.

Psychoterapeuta nie opiera się też na swoich osobistych preferencjach czy wartościach. Zachowuje neutralną i obiektywną postawę. Ważnym elementem pracy psychologa czy psychoterapeuty jest tzw. superwizja, która pozwala czuwać nad nieznanymi w relacji terapeutycznej trudnościami. Pozwala też wnioskować o trafności i doborze metod diagnostycznych, a także nad moralnymi i etycznymi aspektami pracy terapeuty.

Istotne, aby pacjent wiedział, że leczenie jest procesem dobrowolnym i to on decyduje o tym, na ile zdoła się otworzyć. Są jednak pewne warunki: powinien mieć chęć i gotowość do refleksji nad sobą oraz nadania głębszego znaczenia swoim trudnościom. Zawód psychologa jest zawodem zaufania publicznego, w związku z czym obowiązuje go tajemnica zawodowa, a treści rozmów pozostają poufne.