Miejscem spotkań z żywą historią jest pałac i zabytkowy park. Trzeba pamiętać, że były one dziełem tworzonym pod okiem hrabiny, bo po śmierci Artura Potockiego to ona zarządzała majątkiem. Wiele uwagi poświęcała zapewne budowie pałacu i kościoła św. Marcina, ale przede wszystkim kontrolowała wszystkie obiekty należące do uzdrowiska: źródła, łazienki, Vauxhall... Uzdrowisko pod dobrą ręką rozkwitało i, co równie ważne, przynosiło dochody.

Hrabina Zofia talenty organizacyjne i dyplomatyczne pokazała jednak już znacznie wcześniej. Zaraz po śmierci męża. Zatroszczyła się o jego godny, jak oceniali współcześni wręcz królewski, pochówek. Artur Potocki spoczął tak, jak zaplanowała, w kaplicy na Wawelu, choć wielu było temu przeciwnych.
W 1874 roku, jeszcze za życia hrabiny Zofii, w ,,Tygodniku Illustrowanym" ukazał się drzeworyt będący kopią akwareli Juliusza Kossaka ,,Kawalkada konna przed pałacem w Krzeszowicach". Dzięki grafikowi Edwardowi Gorazdowskiemu każdy czytelnik tygodnika mógł zobaczyć jak mieszka i bawi się Zofia Potocka i jej rodzina.
Sceny z życia przy krzeszowickim pałacu Juliusz Kossak malował dość często. Wśród jego dzieł jest także obraz ,,Przed pałacem w Krzeszowicach", który w ostatnich latach zmienił właściciela. Pochodząca z 1877 roku akwarela o wymiarach 58.5 x 93 cm przy cenie wywoławczej 90 tys. zł sprzedała się za 350 tys. zł.
Ten sam artysta stworzył akwarelę ,,Powozik babuni". Scenka z obrazu także została umieszczona przy pałacu Potockich.
Doczesne szczątki Zofii Potockiej złożono w podziemiach krzeszowickiego kościoła i gdyby ktoś chciał się jej pokłonić tam właśnie może to zrobić.
(LS)
Przełom nr 21 (1296) 31.5.2017